``81``

Ik stap de eerste de beste winkel met kleren binnen. De vrouw begroet me en ik knik vriendelijk terug. ‘kan ik u helpen?’ vraagt ze. Even twijfel ik, maar ach… we hebben de hele dag de tijd, misschien kon ze me inderdaad helpen iets leuks uit te zoeken. ‘ja graag, ik zoek iets stoers maar ook iets vrouwelijks’ de verkoopster kijkt even naar Dean en Sam die iets later binnen kwamen. ‘natuurlijk, loop maar mee’ ik volg haar. ‘wie van de twee is het?’ even kijk ik haar vragend aan. Haar blik gaat naar de jongens en ik begin te grinniken. ‘geen van de twee, ze zijn mijn reisgenoten’ de vrouw knikt even en pakt iets van het rek. ‘hier heb je wat vrouwelijks, en hier wat stoers, en die ook’ ze pakt van alles en nog wat en duwt me dan in een pashokje. Ik doe de jeans aan en een normaal shirt. ‘ik neem de broeken en normale shirts’ zeg ik tegen haar en geef het haar aan. Even blijf ik naar het rokje kijken. Dean zou dit echt geweldig vinden, dat weet ik nu al. ‘Alex, gaat het?’ het is Sam. Ik schuif het gordijn een ministukje weg en kijk naar Sam. ‘ik weet niet of ik de volgende kleding stukken moet gaan passen, vooral niet omdat Dean het zou kunnen zien’ Sam grinnikt en kijkt naar Dean die met de verkoopster aan het praten is. ‘ik denk dat je voor nu even veilig bent’ ik grinnik ook en doe het rokje aan. Daarboven doe ik een shirt aan dat laag uitgesneden is aan de achterkant. Ik check gelijk of mijn litteken wel is verborgen. ‘Ik durf niet uit de kleedkamer te komen’ mompel ik meer tegen mezelf dan wie dan ook. ‘dan kom ik wel binnen’ voor ik Dean kan tegen houden staat hij al bij me in het pashokje. ‘Dean!’ grom ik naar hem terwijl hij naar mij kijkt. ‘het staat je goed!’ zegt hij met een grote glimlach. ‘maar ik denk dat ik het mooier vind als je niets aan hebt’ dat was genoeg, ik gooi Dean uit de paskamer en kleed me snel weer om. Nadat ik alle kleren heb betaald loop ik naar buiten. ‘Dean als je nog eens zo iets doet vil ik je levend!’ Sam grinnikt een beetje en gaat naast me lopen. ‘hoe kom je eigenlijk aan al dat geld?’ ik stop en kijk naar Sam en dan naar Dean. ‘hoe bedoel je?’ vraag ik terug. De jongens kijken elkaar even aan. ‘wij krijgen niets betaald voor onze daden’ antwoord Dean. Even krijg ik een grijns op mijn gezicht. ‘je weet maar nooit wat ik op sommige nachten doe’ ik lik over mijn lippen en knipoog naar Dean. Sam’s ogen zijn gigantisch geworden. Dan kan ik mijn lach niet meer in houden. ‘het is de erfenis van mijn hele familie… ik ben een soort van rijk’