Five.
Ik bleef verbouwereerd staan, Malfoy en Potter hadden vast al een date. Het waren jongens die bosjes meisjes konden krijgen, en die absoluut niet voor mij gingen kiezen. 'Je had een kans, maar die heb je laten varen...' zei de stem in mijn hoofd. Tranen liepen over mijn gezicht. Draco kwam binnen. 'Hoe kom jij nu weer binnen!?' Gilde ik. 'Rustig, wil je met me mee naar het bal?' Ik knikte langzaam, en zei 'Dan moeten we nu gaan.' We liepen naar de Great Hall, die prachtig was versierd. 'Ik ga even naar Crabbe en Goyle.' Zei Draco, en liep naar Dikkie 1 & 2. Ik liep naar het raam, waar ik Pim op een bezem langs zag vliegen. Zielig, hij alleen in de regen, maar hij deed het voor zijn ouders.
Draco was alweer een uur weg, terwijl ik me behoorlijk alleen begon te voelen. 'Alexia, kom ook dansen!' Cho trok me de dansvloer op, terwijl ze begon te swingen. Onzeker deed ik mee, maar had na een tijdje toch enorme lol. 'Dit is geweldig!' riep ik blij.
Pim POV
'Dit is verschrikkelijk!' riep ik boos. Oma Helen probeerde me te troosten, maar niks kon me troosten. De liefde van mijn leven was niet op me verliefd, en mijn ouders waren ook nog eens dood. Dankzij die stomme Deatheaters. 'Je vriendin Alexia is welkom morgen. Er zijn niet veel gasten, omdat iedereen die zich ermee zou bemoeien ook in de problemen zou raken.' Ik sloeg mijn armen over elkaar. 'Verman jezelf, Pim. Het gebeurd bij iedereen. Alleen bij jou ouders eerder.' siste de stem in mijn hoofd. De stem had gelijk, met huilen schoot ik niet op. 'Dus... De begrafenis is morgen?'
Draco was alweer een uur weg, terwijl ik me behoorlijk alleen begon te voelen. 'Alexia, kom ook dansen!' Cho trok me de dansvloer op, terwijl ze begon te swingen. Onzeker deed ik mee, maar had na een tijdje toch enorme lol. 'Dit is geweldig!' riep ik blij.
Pim POV
'Dit is verschrikkelijk!' riep ik boos. Oma Helen probeerde me te troosten, maar niks kon me troosten. De liefde van mijn leven was niet op me verliefd, en mijn ouders waren ook nog eens dood. Dankzij die stomme Deatheaters. 'Je vriendin Alexia is welkom morgen. Er zijn niet veel gasten, omdat iedereen die zich ermee zou bemoeien ook in de problemen zou raken.' Ik sloeg mijn armen over elkaar. 'Verman jezelf, Pim. Het gebeurd bij iedereen. Alleen bij jou ouders eerder.' siste de stem in mijn hoofd. De stem had gelijk, met huilen schoot ik niet op. 'Dus... De begrafenis is morgen?'
Er zijn nog geen reacties.