164. Je blijft voor altijd in mijn hartje.

Mijn hoofd maakte terug overuren. Ik lag al een tijdje in mijn bed maar kon niet slapen. Het was te warm in mijn kamer en ik moest teveel denken aan daarnet. Ik herbeleefde in mijn hoofd constant eerst de Spelen die ik net gezien had, en daarna het moment dat we samen naar het park gingen. Hoe hij zijn arm om me legde, naast me kwam zitten en hoe Friedolien geknipoogd had. De dekens die over me lagen gooide ik naar de achterkant van het bed toe en ik stond op. Buiten was het eindelijk donker geworden. Ik besloot om maar even op het balkon van mij kamer te gaan zitten, het had nu toch geen zin om in deze warmte te blijven liggen in het bed. Ik opende eerst de gordijnen die ervoor gingen en toen de glazen deur. Er stond een houtenstoel op het balkon en een tafeltje met een plant op. ik plofte me naar op de stoel en staarde in het donker. Hier en daar zag je nog een lichtje branden van atleten die nog wakker waren in de omringende hotels. Een paar mensen zaten ook nog wat op het terras. Die moesten vast nog niet strijden om hun medaille de komende dagen, anders zouden ze wel al in hun bed liggen, dacht ik. Plots hoorde ik mijn mobieltje afgaan die op mijn nachtkastje lag. Ik wandelde naar binnen, nam mijn mobieltje en een flesje water en ging terug op het terras gaan zitten. Het was aangenaam warm buiten, nog steeds warm maar met een zacht briesje. Toen ik op mijn stoel zat opende ik het berichtje dat van Bill afkomstig was. ‘ Hey mijn allerliefste meid. Sorry als ik je wakker maak, je sliep vast al. Maar ik wou toch nog even zeggen, wat er ook gebeurd. Ik blijf je steunen en graag zien. Ook al word het misschien niets meer tussen ons, je blijft voor altijd in mijn hartje. <3 ‘ Ik voelde hoe mijn hart tegen mijn borstkast bonsde. Wat een lieve woorden. Ik opende snel even mijn flesje water en nam een slok om een beetje te bekomen. Wat zou ik gaan terug zenden? Ik dacht even na en liet mijn vingers toen over het toetsenbordje glijden. ‘ Hey, neen ik sliep nog niet. Het is hier veel te warm. Ik zit buiten wat op het terras naar de sterren te kijken. Stiekem zat ik aan je te denken. Ik mis je. <3’ Ik drukte meteen op verzenden zodat ik me niet meer kon bedenken en dingen weglaten in het berichtje. Ik moest echt leren om wat zelfzekerder te zijn. Ik bedoel : we waren al eens samen geweest. Hij kent mij, ik ken hem. We zijn alleen weer het eeuwig kat-en-muis spel aan het spelen. Na de Spelen zou ik er werk van gaan maken. Ik zou hem zeggen dat ik hem nog steeds graag zag. Mijn GSM speelde tussen mijn vingers toen er opnieuw een berichtje binnenkwam. ‘ Toevallig, ik zit ook op het terras van onze kamer. Ik hoop dat ik je snel terug zie. Ik wil je wat vertellen, maar wil persoonlijk doen.’ Voor mij was dit het teken.Ik legde mijn GSM terug aan de kant en keek nog wat voor me uit in het donker. Mijn flesje water had ik ondertussen al half uit gedronken en bedacht dat ik deze nacht, of wat er nog van overbleef enorm veel zou moeten gaan plassen. Gelukkig kon het mijn humeur niet meer verpesten. Wat Bill net had gezegd via berichtjes, was voor mij een positief teken.