Eight

"Wat doe jij hier eigenlijk?", vroeg ik om het bizarre moment te doorbreken.
"Mijn familie is naar dat kasteel op de heuvel en ik, euh, had niet zo veel zin om mee te gaan.", antwoordde hij.
"En waarom dan niet? Ben je bang voor al de monsters die de prinses van het kasteel bewaken of ben je net zoals mij te lui om 1000 treden op te stappen?", vroeg ik.
Hij glimlachte. Zijn ogen richtten zich op de grond. "Wel, ik denk dat ik voor het laatste kies",antwoordde hij en ik denk dat ik een lichte schaamte over zijn lichaam zag glijden.
"Oh, Mister Popular is te lui om te stappen. Dan ben je wel op de verkeerde reis aangekomen, hoor.", viel ik hem aan.
"Zeg, jij bent zelf te lui en ik heb niet voor deze reis gekozen. Of was je dat alweer vergeten? Ik dacht dat we opnieuw gingen beginnen.",probeerde hij zich te verdedigen.
"Sorry, maar ik denk dat een vriendschap niet meteen voor ons is weggelegd. Laten we elkaar gewoon zoveel mogelijk te ontwijken.", stelde ik voor.
"Is goed!", stemde hij op een boze toon in.
Ik stond op en liep weg, de straat uit. Juist voor ik de hoek om sloeg keek ik om. Harry zat met een gefrustreerd hoofd te sms'en. Ach, moest ik nu medelijden met hem hebben? Hij was op vakantie en nog werd hij door sms'jes overspoeld. Ik besloot hem gewoon uit mijn hoofd te zetten. Ik liep verder naar een bankje recht tegenover de haven. Ik ging zitten en wachtte tot de rest terug was. Dit was echt niet de vakantie waarop ik gehoopt had.