Battle 3.5

'Mijn ouder stonden het niet toe dat ik naar Julliard wilde. Ze zeiden dat ik geen brood mee zou verdienen.' vertel ik. Liam staart me aan.
'Ik ben het levende bewijs dat het echt kan!' roept hij uit. Ik glimlach.
'Tja, maar ik denk niet dat mijn ouders jou kennen. Ze zijn nogal ouderwets. Laat ik zeggen dat ze nog wel een tv hebben, maar ze niet weten wat internet is. Laat staan dat hun oudste kind iets in muziek zou gaan doen. Met een elkektrische gitaar, met boxen en een gigantische bas. Alleen Joe vond het leuk. God, wat mis ik hem. Gelukkig zie ik hem nog vaak genoeg, ik zou niet zonder hem kunnen.'
Naast me zie ik Liam's gezicht vertrekken. 'Wat is er?' vraag ik hem.
'Die Joe, is hij je vriendje?' mijn ogen worden groot van verbazing, voordat ik in lachen uitbarst. 'Wat?! Joe? Oh mijn god nee! Dat zou echt heel raar zijn! Hij is mijn broer!' roep ik.
'Oh, na-natuurlijk.' stamelt Liam, terwijl hij rood wordt. 'Maar ga verder.' zegt hij uiteindelijk. 'Je ouders onden muziek niet iets.'
'Eh, ja. Nou, na een paar nogal erge ruzies ben ik toch naar de auditie gegaan. En vlak voordat ik op moest, belde mijn ouders, ze zeiden dat ik terug naar Canada moest komen. Dat het me niet zou lukknen en dat ik gewoon in het familie bedrijf moest gaan werken. Studeren kwam later wel. Of helemaal niet. Ik heb opgehangen. Maar toen ik op het podium stond kon ik niets meer. Alles wat ik speelde was vals. Ik liet zelfs mijn gitaar vallen, omdat de band losschoot. Prumm stuurde me weg, en vroeg me wat ik daar in hemelsnaam deed. Hoe ik me daar durfde te vertonen. Dus ik heb alles laten liggen, mijn tas gepakt en in de trein gestapt. Ik wilde niet meer terug. En toen ik thuis kwam deden mijn ouders alsof er niets gebeurd was. Alleen Joe merkte dat ik ongelukkig was. Dus hij gaf me na een paar maand op voor de nieuwe audities. Sinds er te weinig leerlingen waren, deden ze een tweede auditie. Dus een week voordat ik die auditie had, waar ik trouwens niets van wist, gingen Joe en ik naar de stad. Gewoon shoppen zei hij. Niets bijzonders. En na een halve dag shoppen was hij opeens verdwenen. En toen ik hem belde zei hij dat ik bij de auto moest wachten. En toen hij eindelijk terug kwam, had hij een nieuwe gitaar voor me gekocht, met het weinige geld dat hij had.'
'En toen?' vraagt Liam geïnteresseert als ik even stop.
'Heel simpel. We zijn naar huis gegaan, en hij vertelde me over de nieuwe auditie. Ik wilde eerst niet gaan. Maar hij zei en ik citeer: ik zou je niet een nieuwe gitaar even als ik niet geloofde dat je het kon, je bent geweldig.
En dus ben ik naar de auditie gegaan en Joe ging met me mee. Ik heb Prumm van haar stoel geblazen. Ik was toegelaten. Maar toen moest ik het mijn ouders vertellen.
En ze wilde me niet meer zien. Ze zeiden dat ik ze verraadden had. En sindsdien voelde ik me schuldig. Maar sinds ik de band heb, weet ik dat ik dit goed kan en dat mijn ouders me gewoon moeten zien.'
'Dat zul je. Je broer zal er wel voor zorgen dat je op hun tv verschijnt. Ze zullen trots zijn.' glimlacht Liam.
'Dankje.' zeg ik, oprecht dankbaar. 'Dus, waar zou de nieuwe Harry zijn?' vraag ik.
Zuchtend haalt hij zijn schouders op. 'Geen idee. Maar ik heb eerlijk gezegd nog niet echt zin om hem nu te gaan zoeken.' Hij kijkt naar mij. Zijn bruine ogen nemen me helemaal op, terwijl er telkens centimeters tussen ons verdwijnen. Ik sluit mijn ogen en voel zijn zachte en zoeten lippen op de mijne. Zijn handen brengen me zachtjes dichterbij, terwijl ik mijn armen om zijn nek sla.