Battle 3.4

Snel lopen Liam en ik de zaal uit. Ik bedank Demi later wel. Dus we lopen de school uit.
'Als ik Harry was, waar zou ikdan nu zitten?' mompelt Liam tegen zichzelf. 'Waarschijnlijk ergens waa hij alle aandacht krijgt die hij wil en waar hij Demi af kan kraken. Maar waar is dat?'
'Caroline,' antwoordt ik heel simpel. 'Sorry wat?' vraagt Liam onzeker of hij me goed had verstaan. Waarschijnlijk hoorde hij me wel, maar vraagt hij het gewoon echt zo van ik-hoorde-je-wel-maar-ik-geloof-niet-dat-je-dat-echt-zei. Ik bedoel, wie gebruikt dat nou niet? Het is heel sinpel.
'Nou, hij wil aandacht en hij wil Demi afkraken. En als ik dan Harry zou zijn, niet dat ik hem zo goed ken hoor, maar dan zou ik naar Caroline gaan.' leg ik hem uit.
'Daar heb je een punt. Dat zou de oude Harry echt doen. Maar hij is veranderd.' zucht Liam.
'Wat bedoel je?' vraag ik niet begrijpend.
Hij zucht diep en gaat op een bankje zitten. Gelijk ga ik naast hem zitten, hangend aan zijn lippen. Niet letterlijk natuurlijk.
'Paul stuurde Harry naar deze school om hem te laten zien hoe hard anderen moeten werken om zo ver als ons te komen, en zo probeerde hij Harry's ego een beetje weg te nemen.' 'Maar jullie hebben ook hard gewerkt!' spreek ik door hem heen.
'Dat is waar. Maar toch is het anders.' gaat Liam verder. 'En sinds Harry Demi leerde kennen, was hij zo enthousiast. Telkens als we belden, vertelde hij wat ze deed en wat ze zei. Hij was eigenlijk een beetje haar dagboek. Of haar twitter. In elk geval, hij kon niet stoppen met over haar te praten. En telkens als we vroegen hoe het met hem ging, gaf hoj antwoord dat met Demi te maken had. En die manier waarop hij praatte, het bevatte geen enkele vorm van ego. Je kon horen hoe hij veranderd was. Op een positieve manier.'
'Tja, zo'n werking heeft Demi op mensen.' vul ik hem aan.
'Wat bedoel je?' vraagt hij me. Ik zucht.
'Ik weet niet. Het is gewoon zo dat sinds ik Demi ken en de band heb, het geeft gewoon zelfvertrouwen.'
'Wat is er dan gebeurd dat jij geen zelfvertrouwen hebt? Want je bent geweldig.' Hij pakt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. Mijn wangen beginnen te gloeien. Dus ik kijk snel naar de lucht om het te verbergen.
'Tja, twee problemen.' antwoord ik. 'Ze heten Vader en Moeder.'