Chapter 27

Ik hoorde dat Percy Jamie wakker maakte, en ook dat Jamie Griffin wakker maakte.
Ze probeerde zachtjes te doen, alleen elke keer werd ik er wakker van.
En toen Jamie Griffin wakker maakte, werd zelfs Annabeth even wakker door het geluid.
Het was nu rond half 4 s'nachts, en om hal 6 zouden we weer vertrekken, alleen ik kon niet meer slapen.
Ik draaide me om op mijn rug en legde mijn handen achter mijn hoofd.
Ik keek naar Griffin, die op de grond bij het vuur zat met zijn knieen opgetrokken tot zijn kin.
Hij zat met een tak in het vuur te porren zodat het aanbleef.
Ik glimlachte toen ik hem daar zo zag zitten. Hij leek in het licht van het vuur een stuk jonger dan dat hij eigelijk was.
Hij zag de weerspiegeling van het vuur in mijn ogen en hij keek snel op.
'Hey,' zei ik zacht en hij groette me terug met een handgebaar.
Daarna keek hij weer terug naar het vuur, en nu pas zag ik dat er iets was dat hem dwars zat.
Ik ging rechtop zitten en liep neer Griffin toe.
'Waarom ga je niet verder slapen?' vroeg hij zonder op te kijken.
'Denk je dat ik dat nog kan nadat Jamie zo veel geluid maakte net?' antwoorde ik en Griffin lachte een keer.
Ik ging naast hem zitten en keek hem van opzij aan.
Griffin keek nog steeds naar het vuur, tot hij me opmerkte en zijn hoofd ook naar mij draaide.
Hij gaf me een breede glimlach en ik glimlachte terug.
Ik wilde graag vragen of er iets was dat hem dwars zat, alleen ik drufde het niet, want ik wist dat Griffin niet het type jongen was die graag over zijn gevoelens praatte.
We zaten een hele tijd naast elkaar in het vuur te kijken, zonder ook maar een woord tegen elkaar te zeggen.
Ik wist dat er iets was dat Griffin kwelde, en Griffin deed alsof er niets aan de hand was.
'Weet je dat de logatie van de Sirenen zijn veranderd op de kaart?' vroeg Griffin ineens en ik keek hem verbaast aan.
'Nee, sinds wanneer?'
'Weten we niet, Jamie zag het toen hij daarnet de kaart aan het bestuderen was.'
Hij rekte zich uit naar de tas van Jamie en begon en begon in een hele onhandige houding erin te graaien.
Toen hij de kaart te pakken had ging hij weer in kleermakers zit zitten met de kaart op zijn schoot.
'Kijk,' begon hij en hij wees met zijn vinger een plek aan. 'Toen we de laatste keer keken, waren we hier,' hij schoof hij vinger naar de plaats waar de Chimera ons aanviel. 'Toen waren de Sirenen daar.' Hij schoof zijn vinger naar de kust van Californie. 'Nu... zijn we hier.' Hij schoof zijn vinger weer over de kaart heen.
'En nu zijn de Sirenen daar.' zei ik en ik tikte op het Michigan Lake.
'Inderdaad, dat had Jamie dus ook opgemerkt.' zei Griffin, die vor bewondering naar de kaart keek alsof er een tekst op geschreven stond.
'Maar dat ik toch geweldig nieuws!' riep ik uit, en Percy draaide zich om in zijn slaap.
'Oeps, sorry Perc, ik zal zachter doen!' fluisterde ik in Percy's richting en draaide me toen weer terug naar Griffin.
'Dat is inderdaad goed nieuws, zeker omdat we er nu al achter komen. Dadelijk waren we al helemaal over de Rocky Mountains ofzo, en moesten we helemaal terug, dat zouden we nooit op tijd gehaald hebben.' zei Griffin. Hij rolde de kaart weer op en deed het terug in Jamie's tas.
'Kom,' zei hij en hij stond op. 'We gaan de andere wakker maken om te vertrekken.'