19.

Pov Georg
‘Lief?’ Ik kijk op als ik merk dat Eva afwezig voor zich uit staart. Ze merkt niet eens op dat ik tegen haar spreek, een zucht verlaat mijn mond en ik tik kort tegen haar schouder zodat ze opschrikt. ‘Huh? Wat?’ Ik grijns. ‘Je zat voor je uit te dromen, alweer.’ Ik merk het meteen op als Eva haar masker op zet, en dat is precies wat ze nu doet. ‘Ik dacht aan jou.’ Ik voel hoe haar perfecte lippen een klein kusje op mijn mondhoek plaatsen. Dit is haar tactiek, elke keer als ze merkt dat ik iets opmerk wat ze liever niet wilt, leidt ze mij af met haar onweerstaanbare lippen. ‘We moeten praten.’ Ik duw haar zacht van mij af en kijk haar aan. Ik wil weten wat er is, ik wil dat ze eerlijk tegen mij is. ‘Er valt niets over te praten.’ Eva gaat van mijn schoot af en ik kijk haar na. Zuchtend sta ik op. ‘Er is iets wat je voor mij verzwijgt.’ zeg ik zacht terwijl ik haar terug in mijn armen trek. ‘Geen geheimen voor elkaar, weet je nog?’ fluister ik in haar oor. Ik voel dat ze ontspant maar ik ben niet van plan haar los te laten. ‘Ik kan het nog niet, niet nu.’ Ik zucht en trek haar weer mee naar het salon. Aangezien Eva hier op hotel verbleef, woont ze nu bij mij in. Het is maar tijdelijk want zij moet binnenkort waarschijnlijk weer weg voor haar werk en de plannen van de groep zijn ook nog niet duidelijk. We hadden ons voorgenomen te genieten van de tijd die we nog samen hebben maar in deze situatie gaat dat moeilijk. ‘Ik wil van je houden, maar dat kan niet als ik niet weet wie je bent.’ zeg ik zacht. Ik ga op het tapijt zitten en trek haar tussen mijn benen in, haar rug tegen mijn borst en mijn hoofd in haar hals. ‘Ik ben het niet waard om van te houden.’ Ik kijk haar geschrokken, wat? ‘Luister, ik wil het je heel graag vertellen maar ik ben er nog niet klaar voor. Je zult voorlopig van de persoon die je denkt dat ik ben moeten houden.’ Zonder mijn reactie af te wachten staat ze op. Ik ben te verdoofd door haar woorden om haar achterna te gaan. Wat bedoelde ze? Hoezo is ze niet wie ik denk dat ze is? En waarom kan ze het mij niet vertellen? Wat is het überhaupt dat ze mij moet vertellen? Duizenden vragen gaan door mij heen. Het liefst van al zou ik haar achterna gaan en haar om meer uitleg vragen maar iets in mij zegt dat ze dat nu niet aankan. Ik doe mijn jas en schoenen aan en ga naar buiten. Mijn lichaam functioneert op automatische piloot aangezien mijn gedachten het te druk hebben met na te denken over Eva haar woorden.
Allerlei scenario’s gaan doorheen mijn hoofd maar geen enkele lijkt realistisch genoeg. Na een lange tijd gepiekerd te hebben besluit ik Rosalie te bellen, ze zal mij wel wat meer kunnen vertellen. ‘Rosalie, met Georg.’ zeg ik hees als ze opneemt. ‘Ik euhm… Kunnen we afspreken? Ik heb je hulp ergens voor nodig.’ ga ik verder. Ik vertel haar waar ik ben en ik spreek met haar over een half uur af in een rustig cafeetje waar er zeker geen paparazzi zal zijn.

‘Dank je dat je meteen gekomen bent.’ zeg ik dankbaar als Rosalie aan mijn tafel komt zitten. We zitten helemaal achteraan, hier zullen ze mij zeker niet vinden. We bestellen beiden wat te drinken maar dan valt er een ongemakkelijke stilte. Rosalie verwacht blijkbaar dat ik het gesprek start maar ik weet zelf niet wat ik moet zeggen. De enige reden dat ik haar belde is dat ze de beste vriendin van Eva is, meer niet. ‘Eva doet al een tijdje raar, soms zit ze iets te vertellen maar midden in haar verhaal stopt ze dan. Alsof ze zich iets uit het verleden herinnert wat haar verbied verder te gaan. Ik wil weten wat dat is.’ zeg ik zonder te stoppen. ‘Het is niet aan mij om haar verleden uit de doeken te doen.’ Ik kijk verbaasd op, deze reactie had ik niet verwacht. Ik had er nooit aan gedacht dat er werkelijk iets met haar verleden zou zijn, het was gewoon een vage gok. ‘Ik wil weten wat er is. Onze relatie is al zo vaag begonnen, ik wil niet dat het ook zo eindigt.’ Ik denk terug aan ons etentje, aan hoe het allemaal begon. Als ik er nu aan terugdenk merk ik dingen op die mij toen niet waren opgevallen. Ze was helemaal niet zo dronken, tenzij ze van 3 glazen wijn dronken kan worden. Het was geen lust dat ervoor zorgde dat we met elkaar naar bed gingen, neen, zij was het die mij opwond. Nu pas valt alles in elkaar, het was geen toeval, het was allemaal gepland. ‘Heeft ze dit al vanaf het begin gepland? Nu ik erover nadenk lijkt het alsof alles was gepland terwijl ik altijd dacht dat het gewoon door de drank kwam.’ Ik zucht, ik word helemaal paranoia door deze situatie. ‘Georg, Eva is door een heel moeilijke periode gegaan. Het laatste wat ze nu kan gebruiken is dat jij haar gaat wantrouwen. Geloof me, ze zal je alles wel eerlijk vertellen als ze er klaar voor is maar tot dan moet je gewoon geduldig afwachten.’ Ik zucht en kijk haar smekend aan. ‘Ik kan niet meer wachten, ik wil weten wie de persoon waarnaast ik inslaap val écht is.’ zeg ik zacht. Was alles een leugen? Wie weet is ze wel iemand van de maffia of is ze een moordenares? Is ze wel echt een Frans model? Ik spreek mezelf streng toe dat ik moet stoppen met die onzin, natuurlijk is ze wie ze zegt dat ze is! ‘Ze is nog steeds dezelfde persoon als de Eva die je in de club ontmoette. Alleen is het voor haar makkelijker zich sterk te houden voor onbekenden. Maar ze houdt van je en daarom is het zo moeilijk voor haar om je haar verleden te vertellen.’ Ik knik begrijpend. Goed, er is iets wat ze niet wilt vertellen maar er zit niets op dan te wachten tot ze er klaar voor is.