Geblesseerd

elise's POV
je bent in de bus gaan liggen en bent vrijwel meteen in slaap gevallen. je hebt het koud en warm te gelijk en bent nog misselijker dan toen je al die ballen in je buik kreeg. je bent blij dat je bent gered door Xavier maar dit was zo'n een keer maar nooit meer avontuur. je word wakker als je iemand aan je been voelt zitten, je trekt hem terug, en kijkt wie eraan zat. als je opkijkt zie je dat Pandora de lap stof die er nog op zit vervangt met verband 'ik wist niet dat je er nog was ik zag je namelijk niet gister'zeg je met een halve glimlach. 'ik was wat lopen met Jordan en ik zag jou iets doen wat ik niet verwachten' antwoord ze. o my.. denk je 'ik bedoel met Xavier en zo' zegt ze met een dit is genant blik op haar gezicht 'o my....' zeg je 'mag ik je been, dan kan ik hem verbinden'veranderd ze snel het onderwerp. als ze de reep stof er af heeft gehaald zie je pas echt hoe erg het is, je wist dat je een paar wonden had maar dat het ook was gaan bloeden wist je dus niet. als het verband er goed zit sta je op, alleen word je direct weer op de bank geduwd en ga je me een mokkend gezicht zitten en laat je je verder behandelen. 'mag ik nu staan' vraag je, als ze klaar is 'ja ga je gang' zegt ze je staat direct op en loopt naar buiten met Pandora vlak achter je aan 'dus je bent terecht' hoor je achter je, als je je omdraait zie je de coach staan 'ja maar dat is niet dankzij jou'zeg je boos en loopt door naar het veld en gaat wat met een bal tegen een muur aan schoppen, het is gelukkig je linker enkel die zo erg gewond is en niet je rechter. tot je de bal te ver naar links schiet en erg hoog. je probeert hem te stoppen met je voet maar het doet nog te veel pijn. als je neer komt grijp je naar je enkel. 'stomme zet'zeg je tegen jezelf 'gaat het'hoor je achter je. 'wat denk je zelf' als je opstaat merk je dat je misselijkheid weg is je ben alleen nog duizelig.