# 15

Ashley pov.

Pas toen bijna iedereen naar bed was bedacht ik me dat ik Lillith's auto sleutels nog had en ik graaide in mijn zakken om ze te pakken. ik liet ze voor haar gezicht slingeren maar ze reageerde er niet op dus schraapte ik mijn keel om haar aandacht te krijgen. "Lillith, je autosleutels." zei ik toen ik niet de verwachte reactie kreeg. "leg ze maar op het tafeltje." zei ze alsof ze het haar niets uitmaakte. Ik wist hoeveel ze gaf om die auto dus vond ik haar reactie moeilijk te begrijpen. "Gaat alles wel goed met je?" vroeg ik terwijl ik op het tafeltje ging zitten en de sleutels naast me neer legde. "Prima." zei ze terwijl ze op haar lip beet. "Lillith." zei ik terwijl ik haar handen vast pakte waardoor ze een sprongetje maakte van schrik " wat is er met je aan de hand?" ik hoorde haar zachtjes zuchtten. "Ik voel me gewoon niet zo goed." zei ze en ik keek haar fronsend aan "je voelt je wel erg lang niet goed." mompelde ik en Lillith draaide haar hoofd naar me toe. "Ik moet wennen aan wat nieuwe dingen. dat is alles." zei ze waarna ze opstond. ze probeerde weg te lopen maar stootte daarbij eerst tegen mijn knieën daarna een stoel en toen bijna tegen de tv voor ze de gang in kwam en weer langzaam met haar hand langs de muur naar haar kamer liep. Natuurlijk was ik bezorgd, wie zou dat nou niet zijn?

Lillith pov.

toen ik op donderdag wakker werd merkte ik het eerst niet. ik voelde de warmte van de zon en de dekens om me heen maar het duurde een paar minuten voor ik door had dat ik werkelijk wakker was. ik had geen idee hoe laat het was, of hoe ik er uitzag toen ik mijn bed uitstapte en ik voelde aan de kleren die voor me op mijn bureau waren gelegd om er achter te komen of het nou een broek of t-shirt was. Voor ik me omkleedde ging ik nog snel onder de douche en borstelde ik mijn haar. Toen ik mijn dagelijkse routine had gehad deed ik mijn slaapkamer deur weer open.

Andy pov.

de manier waarop lillith zich gedroeg werd met de dag vreemder en het thuis komen van Samantha hielp haar hier absoluut niet bij. Ze verliet haar slaapkamer nu bijna nooit. alleen om te eten of om liedjes te oefenen met Jared of een van de andere twee mannen die opeens haar overal bij hielpen. Simon had ze verbaasd nagekeken toen ze een muziek stuk met haar doornamen in de woonkamer. "het is gewoon niet logisch meer. Lillith heeft nooit moeite gehad met muziek lezen. die wedstrijd had ze ook al gewonnen." bij het avond eten keek ze niet meer naar de tv iets dat tot voor kort een standaard iets was geweest, maar je kon nog wel zien dat ze luisterde naar wat er gezegd werd. en later op de avond zat ze in haar eentje buiten naar de lucht te staren, of het nou bewolkt was of niet. Samantha had in het begin nog hatelijke opmerkingen gemaakt maar was daar boos mee gestopt toen niemand er op reageerde. " Weet je, ik ben nog steeds bang iedere keer als ik het podium op ga. Bang dat dit allemaal maar een droom is en dat ik elk moment wakker kan worden." zei ik tegen haar toen ik donderdag avond naast haar op het terras zat en naar de sterren keek. "niet door vertellen hoor." zei ik snel en ik zag een glimlachje op haar gezicht komen. "Waarom vertel je me dit?" vroeg ze en ik schudde mijn hoofd. "geen idee."