# 13

Lillith pov.

Toen Ashley weg was ging ik nog even naar de badkamer waar ik water over mijn gezicht gooide. ik bekeek mijn ogen nog even voor zover me dat lukte en ging toen weer naar mijn bureau waar ik een vel met een nieuw lied voor me pakte. ik probeerde het te lezen zodat ik kon oefenen maar ik voelde een steek door me heen gaan toen het me niet lukte om mijn ogen te focussen. met een zucht legde ik het vel weer terug en ging ik op mijn bed liggen waar ik naar het plafond staarde.

Ashley pov.

De dagen daarna gedroeg Lillith zich vreemd, ze had steeds meer gesprekken met Jared en was steeds vaker afwezig. Ze greep naast de dingen die ze wilde hebben en ze lette niet op als we tegen haar praatten. telkens als ze een kamer binnen kwam nam ze die in zich op alsof ze iets kwijt was en ze mompelde dingen die ik nooit kon verstaan. Ze leek minder om bepaalde dingen te geven en had drastische humeur wisselingen. Ze was ook een paar keer tegen Samantha uitgevallen iets waar Samantha het maar al te graag over had en tegen haar gebruikte. Vandaag was Lilly's verjaardag en we waren allemaal vrij. we hadden gepland om naar een pretpark te gaan maar eerst was er nog een discussie over de auto's. "neem mijn auto, ik ga niet mee." zei Lillith terwijl ze me haar auto sleutels gaf. Toen Lilly dit hoorde verdween haar glimlach meteen. "maar... lillith je moet mee!" "niet vandaag kleintje." fluisterde lillith terug en ze liep weer naar haar kamer terwijl ze haar hand over de muur mee sleepte. de groep inclusief Andy die er voor de verandering bij was keek Lillith verbaasd na. "ik ga wel kijken wat er aan de hand is." zei Andy die het dichtste bij het meisje stond.

Andy pov.

Ik was niet vaak bij de groep te vinden maar in de korte tijd dat Samantha weg was voor een tour was ik al best goede vrienden met iedereen geworden. Dus toen Lilly verdrietig werd besloot ik om Lillith op te zoeken. ik rende de gang door en kon net de slaapkamerdeur tegen houden voor hij dicht viel. Lillith keek om maar er was iets in haar blik dat mijn aandacht trok. ze leek verward, angstig en verdrietig iets wat ik de afgelopen dagen al eerder had gezien maar zo sterk had ze haar emoties nooit getoond. "Je kunt me niet over halen om mee te gaan." mompelde ze terwijl ze op de rand van haar bed ging zitten. "Vertel me dan wat er aan de hand is." zei ik en ze schrok op alsof ze iemand anders had verwacht terwijl ze me recht aankeek. "Waarom ben jij niet bij Samantha?" ik fronste "Samantha is op tour." zei ik en Lillith knikte. "dat wist ik, de 15e tot de 27e, dat was me verteld." hoorde ik haar mompelen zoals ze deze week al zoveel gemompeld had. Ik keek om me heen. Dit was de eerste keer dat ik in Lillith's kamer was en het verbaasde me hoe leeg hij was. er stond een bed, bureau en een kast. Allemaal wit en allemaal zonder dat er iets op stond. Het zag er uit als een gevangenis of een ziekenhuis kamer, maar absoluut niet als de kamer van een artiest. Ze was vreemd dit meisje, maar op het moment moest ik denken aan de jarige die in de woonkamer aan het wachten was. "Waarom ga je niet mee?" vroeg ik en Lillith schrok weer, of ze vergeten was dat ik er was. "ik kan niet, ik zou vallen, me stoten, het zou gezien worden." mompelde ze weer of ze het tegen zichzelf had en voor een moment dacht ik dat ze gek aan het worden was. ik zuchtte en opende de deur weer om naar buiten te gaan toen ze me naam zei. "Andy?" ik keek om en Lillith stond op en liep naar me toe. Toen ze recht voor me stond sprak ze pas weer "kijk me eens aan." zei ze zachtjes en ik keek recht in haar ogen. Ogen die van hoopvol naar verdrietig veranderden in een korte tijd. " Dankje." ik knikte en liep verbaasd naar buiten. zou ze dan echt gek aan het worden zijn? bedacht ik me terwijl ik de deur achter me sloot.