Chapter 16

Nicolai POV
Boos stap ik in de auto en rij ik weg. Hoe kan ze me dit nou aandoen? Waarom moet dit mij gebeuren? Maar vooral, hoe kan Chris mij dit aandoen? Hij zag hoe gelukkig ik was met haar, wist hoe ik me voelde als ik bij haar was.. en nu bam. Alles weg. Als ik mijn beste vriend niet eens meer kan vertrouwen, wie dan wel? Ik besluit dat als ik thuis ben ik mam opbel. Die kan me wel kalmeren denk ik.

Sammy POV
Verbaasd blijf ik uit het raam kijken. Even weet ik niet wat ik moet doen. Dan besluit ik om Christian om te bellen.. hij is dichterbij hem en kan hem misschien meer uitleg geven. Maar is dat niet raar? Want ik heb eigenlijk niet eens echt met hem gesproken. Hmm. Ik haat telefoongesprekken… ik stuur een whatsapp: Nic is net weg, hij is boos weggelopen en weggereden zonder er eigenlijk op te reageren… ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet waar hij woont en heb ergens ook het gevoel dat het geen zin heeft om achter hem aan te gaan. X Ik sluit whatsapp af en bel Loïs op. Ik vertel haar wat er gebeurd is en vraag wat ik moet doen. Ze zegt dat ze even naar me toe komt. Een kwartier later staat ze bij me op de stoep met een reep chocolade. “Tja, chocolade is nooit weggegooid hè?” zegt ze, waardoor ik meteen moet lachen. Snel lopen we naar boven. Ik vertel nog eens gedetailleerd wat er is gebeurd. “Loïs wat moet ik nou?” “Ten eerste,” zegt ze, “heb je al wat terug van Chris?” Ik bedenk ineens dat ik dat helemaal vergeten was en zie dat ik een whatsapp berichtje heb.. van Chris. Aww Sammy! Dat is echt vervelend! Ik zal proberen of ik hem vandaag nog kan bereiken. Stuur hem anders een whatsapp? Ik denk dat hij dat wel kan waarderen. Ik hou je op de hoogte! X Bij het lezen van dat berichtje moet ik toch even glimlachen. Wat lief van hem. Loïs reageert: “Inderdaad, stuur hem een berichtje.. meer kun je denk ik toch niet doen!” Ik stuur hem een berichtje met de boodschap dat het me spijt, dat ik niet wou dat het zo zou aflopen en dat ik hoop dat we misschien nog een keer kunnen praten, zodat we in ieder geval vrienden kunnen blijven.

Christian POV
Zenuwachtig sta ik voor zijn deur. Ik klop aan en hij doet eigenlijk meteen open. “Kom binnen,” zegt hij. Ik loop mee naar binnen en begin met mijn speech.. “Nic…” “Nee, laat mij maar eerst praten,” onderbreekt hij me. “Ik ben nu niet meer boos. Ik heb met mam gebeld.. ik weet ook dat je het niet expres doet maar ik vind het heel vervelend dat het zo moet gebeuren.. en ik weet ook wel dat het niet anders kon eigenlijk. Maar het voelt alsof je me verraad..” Ik kijk hem in zijn ogen aan en zie het verdriet. “Het spijt me Nic, ik had het liever ook niet gehad, en Sammy ook niet. Dit is echt een ontzettende rotsituatie. Ik wil niet dat dit tussen ons in staat.. Ik wil graag weten hoe jij erover denkt, mocht het iets worden met Sammy..” “Man, ik wil toch gewoon dat jij gelukkig bent! Dus ook met Sammy. Er komen toch andere meisjes, dat weet jij ook. Het komt wel goed. Ik ken je veel te lang om lang ruzie met je te maken.” Ik grijns. “Gelukkig. Potje fifa dan maar?”

Als ik terug ben van Nicolai stuur ik Sammy een berichtje waarin ik vertel wat er is gebeurd. Ik ben blij dat hij het zo goed heeft opgepakt. Ik hoop zo graag dat het iets gaat worden met Sammy. Daarom vraag ik direct of ze binnenkort een keer tijd heeft om wat te gaan doen..