29. || Rainbows ||

"Bied je excuses aan." eiste ik met mijn armen over elkaar voor mijn borst en mijn wenkbrauwen tot een norse streep. "Het spijt me..." zuchtte hij en rolde met zijn ogen. "Méén het." eiste ik.
"Oké, Niall, ik weet niet wat me bezielde toen ik de regenboogpony onderbroek kinderachtig noemde." zei hij. Zijn bruine kijkers vertelden me dat hij het meende. Ik knikte en er gleed een glimlach over mijn gezicht. Ik was tevreden. Maar toh kon ik het niet laten hem een trap tegen zijn been te geven. "Au! je zou me geen pijn doen!" riep hij verontwaardigd. "Nee, ik zou je niet 'vermoorden'." verbeterde ik hem. Hij rolde met zijn ogen en wreef nog eens over de plek die ik net geraakt had. "We- euh moeten weer naar onze kamer..." fluisterde ik na een tijdje. Die grote bruine ogen van hem deden me rillen. Het waren net kleine Oreo's, maar dan iets lichter bruin."Waarom? We kunnen hier ook nog even blijven..." mommerde Justin toen ik alweer richting onze kamer begon te lopen. Ik wierp een blik over mijn schouder en grinnikte. Hij liep nog in zijn handdoekje. "Ik dacht dat je wel wat anders aan wou doen..." gniffelde ik. Hij keek omlaag naar wat hij aanhad. "Oh shit..." ineens leek hij heel graag terug naar de hotelkamer te willen. Ik liep hem nu achterna.
Eenmaal in de kamer verdween hij naar de badkamer. Ik besloot mijn tas nog eens te checken.
Ik stopte al mijn spullen er weer in, trok mijn kleding aan. (Zodra ik bij winkels in de buurt zou komen moest ik eigenlijk even wat boxers en shirts kopen...)
Ik haalde de dobbelstenen uit het voor vakje van de tas, en legde mijn Iphone aan de lader. Ik moest gewoon weten of Sutton Coldfield een goeie bestemming was. Direct nadat ik de dobbelstenen gegooid had trilde mijn Iphone. Een nieuw bericht van het onbekende nummer.

Tis Thobias, leef je nog? Kleine zwerver?

Dat ik dat niet zelf bedacht had! Snel sloeg ik het nummer op onder 'Thobias' en sms'te iets terug.

Oh hey Thobias! Ja ik leef nog, mede dankzij Justin; door hem had ik vannacht een slaapplaats

schreef ik terug. Ik legde mijn telefoon weer weg en keek wat ik gegooid had. Een smiley en een 4. Oké, ik zou blij zijn in vier. Waar is vier? Ik keek net als altijd weer de kamer rond. Opzoek naar een aanwijzing.