24. || Rainbows ||

"Niall, doe die deur open!" riep Justin. Ik had de deur van onze kamer op slot gedaan en zat tegen de deur aan. Justin bonsde op de deur omdat hij naar binnen wou. "Niall! Waarom doe je niet open?!" aan zijn stem kon ik horen dat hij nu boos werd. Ik antwoordde niet. Ik liet mijn hoofd steunen tegen de deur en sloot mijn ogen. Waar was ik mee bezig? Ik moest me concentreren. Wat is je doel Niall?
Geluk vinden. Antwoordde ik op mijn vraag. Oké, focus je daar dan op. Waar slaat dit gedoe met Justin op? Nergens op, dacht ik ook. Morgen ga je verder met je zoektocht, en dan zie je Justin niet meer.
De peptalk die ik mezelf gaf werkte. Ik stond op en draaide de deur van het slot. Ik liep naar het bed dat midden in de kamer stond en ging erop zitten. Justin kwam zachtjes binnen. "Hey, sorry man..." fluisterde hij en ging naast me zitten. Toen hij zijn arm om mijn schouder legde, was ik eigenlijk van plan hem eraf te schudden, maar liet hem toch maar liggen. "Waarom zeg je sorry?" vroeg ik zachtjes en blikte zijn kant op om zijn reactie in te schatten. "Omdat ik zo bot reageerde steeds..." zuchtte hij. Ik snapte hem niet. "Maar ik was de persoon die boos op je werd. Dat sloeg nergens op... Sorry." zei ik. Ik keek weer even snel zijn kant op, en onverwacht ontmoette onze ogen elkaar. Ik keek snel weer weg. De muur had streepjes. Groen, zwart, blauw, geel, rood, en toen weer groen. "Tis wel goed." zei Justin. Na een korte stilte stond hij op. "Ik ga me douchen." zei hij en liep de badkamer in.
Ik liet me achterover op het bed vallen. Misschien moest ik maar eens kijken waar ik morgen naar toe moet. Ik stond op en pakte mijn Iphone.