Six

"Sorry", excuseerde ik me meteen, "Jij kan er ook niet aan doen, ik ben gewoon slecht gezind".
"Oh, wel, ik denk dat je dan wel iets gemeen hebt met Harry. Hij is ook niet echt in zijn beste humeur. Sinds hij in de band zit is hij nogal veranderd. Die veranderingen zijn niet allemaal goed en daarom wilde mijn moeder iets doen om hem met zijn beide voetjes terug op de grond te zetten. Ze heeft niet altijd de slimste ideeën, maar misschien helpt het. Vroeger maakten we elk jaar zo'n familiereisjes en als kind was Harry geobsedeerd door boten, dus dacht ze dat dit de ideale reis was. Maar het blijkt nog niet te werken."
"Niet echt", beaamde ik.
" Ik begrijp het niet. Ik ga zo graag op vakantie. Waarom heeft iedereen dan zo'n slecht humeur?", vroeg Gemma.
"Ik zit gewoon niet graag 2 weken met mijn ouders opgescheept", antwoordde ik.
"Wel, laten we dan over iets anders praten", stelde ze voor. "Hoe kom jij aan die leuke zonnebril?", begon ze.
De rest van het gesprek was veel losser en ik begon haar eigenlijk wel leuk te vinden. De boot bleef maar varen tot we in een haven aankwamen. Het was een prachtig oud dorpje. Iedereen stapte uit en de gids vertelde ons dat we vrij het dorp konden verkennen, maar dat hij ons zeker aanraadde om het kasteel boven op de heuvel te verkennen. De gezinnen leken nog niet te gehecht aan elkaar en gingen afzonderlijk op pad. We vertrokken op sightseeing, maar na het dorpje gezien te hebben wilden mijn ouders ook zo graag het kasteel op de heuvel zien. Ik, zo lui als ik was, sputterde tegen en besloot alleen beneden te blijven en nog wat souvenirshops te bekijken.
Ik paste wat marginale zonnebrillen toen ik in het spiegelbeeld plots een schim zag.
Mijn humeur veranderde terug in de negatieve zin.
"Oh, jij weer", begroette ik hem.