6. My heart is waiting for your love. || Niall Horan

"Het is de zoveelste zonnige dag in Engeland, de warmtegolf die ons land al weken lang in de ban houd lijkt nog even aan te houden. De stranden liggen overvol en het toerisme is extreem hoog dit jaar"

Een kleine glimlach speelt rond mijn lippen als ik afwezig naar de radio luister die op staat in de taxi. De auto staat al minstens een half uur vast in de file... Alle raampjes waren open gedraaid voor extra koelte, al heb ik niet het idee dat het werkt. Ik kijk naar buiten, naar het begin van Londen. Daar ergens, ik had geen idee waar precies -dat was de reden da ik nu in de taxi zat- woonde mijn beste vriend. De jongen waar ik praktisch mee opgegroeid was, de jongen die ik al 9 maanden niet gezien had. Maar nu ging ik hem eindelijk weer zien. En ik zou een maand lang blijven. Het denken aan de jongen die op me zit te wachten zorgt er voor dat mijn glimlach nog groter wordt. 'Sorry Miss, ik ben bang dat we nog wel even vast staan hier' zegt de chauffeur opeens en ik kijk even op. 'Dat snap ik, geeft niet' zeg ik en ik glimlach vriendelijk. 'Mag ik misschien vragen of u van Ierland komt Miss?' ik knik. 'Ja dat klopt, uit Mullingar' de man knikt. 'Dat meende ik al aan je accent te horen ja' ik glimlach even vaag. 'Naar wie ga je?' vraagt hij dan nieuwsgierig. 'Naar mijn beste vriend meneer, maar ik geloof dat we weer wat verder kunnen' de man schrikt op en rijd snel verder.

Het duurde nog een half uur langer dan dat we er normaal over hadden gedaan maar dan ben ik er eindelijk. Ik sta voor het grote appartementen complex dat mijn beste vriend deelde met zijn 4 beste vrienden. Zijn nieuwe vrienden. Ik neem het gebouw vol ontzag in me op. Het was prachtig. Het was groot. En waarschijnlijk peperduur. Ik schud even glimlachend met mijn hoofd en loop dan richting de deur. Ik trek mijn simpele zwarte koffer achter me aan en kom bij de deur waar een gezamenlijke bel bij hangt. Ik druk er een keer duidelijk op en wacht dan even. De luidspreker kraakt even en dan hoor ik iemands stem; 'zeg het maar' 'eh ik kom voor Niall, ik ben Megan? Megan Collins?' ze ik voorzichtig. 'Ooh je bent er! Ik stuur Niall, momentje' zegt de jongen opeens enthousiast en ik glimlach. Hoopvol staar ik door de glazen deur, wachtend tot hij de trap af stormt zodat ik hem vast kan houden, knuffelen, hem weer zien. Opeens zie ik hem verschijnen. Hij stormt de brede trap af waarbij hij bijna over zijn eigen voeten struikelt. Hij trekt de deur open en dan staan we even verstijfd tegenover elkaar. Ik neem hem langzaam in me op. Hij heeft een lichte spijkerbroek aan, die natuurlijk ergens halverwege zijn kont hangt. Daarboven draagt een rode Polo die strak rond zijn torso gespannen is. Zijn helderblauwe open nemen mij net zo op, als ik hem. Zijn blonde stekels staan zoals altijd alle kanten op. Uiteindelijk slaak ik een enthousiaste gil en duik in zijn armen. Hij trekt me dicht tegen zich aan, duidelijk niet van plan me los te laten. Wat had ik hem gemist. Tranen van opluchting wellen op in mijn ooghoeken en ik veeg ze driftig weg. Ik til mijn hoofd op en zoek naar zijn ogen. Als ik die eindelijk gevonden heb kijken ze me doordringend aan. 'Ik heb je gemist Miss Collins' fluistert hij en ik glimlach. 'Ik heb jou ook gemist mister Horan' fluister ik terug en hij lacht. Hij slaat zijn armen rond mijn middel, tilt me een stukje op en draait me zo even rond. Ik giechel en als hij me weer heeft neer gezet woel ik door zijn haar. 'NIALL HORAN! Als je nu niet binnen komt met je Ierse vriendin die we allemaal heel graag willen ontmoeten komen we jullie persoonlijk halen' roept iemand van boven en ik kijk op. Er hangt een licht getinte jongen uit het raam en ik grinnik. 'We zijn onderweg Zayn!' roep Niall en hij grijpt mijn koffer. 'Kom Meg,' zeg hij vrolijk en hij trekt me mee naar binnen. De hal is net zo indrukwekkend als de buitenkant van het huis maar ik krijg niet lang om het te bewonderen. 'We hebben allemaal een eigen appartement met keuken ect, maar meestal zitten we bij Louis en Harry. Die wonen samen en hebben de grootste woonkamer en Harry kan het beste koken' zegt Niall met een grijns en ik lach zachtjes. Dat laatste gaf vast de doorslag voor Niall.