Four

De reis begon meteen met een lunch, aangezien het middag was. Op het middelste deel van het dek stond een lange houten tafel gedekt. De gids gebaarde dat we een plaats mochten kiezen. Toen iedereen plaats had genomen brachten de chefs het eten. Het was een soort visschotel met rijst. Iedereen nam zijn bord en schepte het vol met het geserveerde eten. Ik zag alleen Harry twijfelen. Hij trok een gezicht waaruit ik opmaakte dat hij niets van het eten moest hebben, fluisterde iets in het oor van zijn moeder en liep weg. Jeej, Meneer Styles moest al moeilijk doen. Hij was het waarschijnlijk niet gewoon om te eten wat de pot schaft. Het verbaasde me dat hij al zo vroeg zijn eisen zou beginnen stellen. Ik besloot mij er niet veel van aan te trekken en verder te eten van de vis die ik eigenlijk heel erg lekker vond.
Na het eten gingen we naar de kajuiten die ons toegewezen waren en pakten we de bagage uit.
“Het zien er me wel vriendelijke mensen uit”, begon mijn moeder.
“Ik denk dat ik wel een vriend of vriendin kan maken. Dat meisje ziet er wel lekker uit. En die jongen, die broer van haar, ik weet niet, ik ken die precies van ergens.”, zei mijn broer.
Ik gaf mijn broer een stomp. “Naar die vriendin kan je fluiten, jij vindt nooit een vrouw met je rotkarakter. Die jongen is Harry Styles, van One Direction. Je weet wel die popband. Ik heb geen idee wat die hij doet, maar ik heb geen zin in 2 weken met een dikke nek.”, zei ik, lichtjes geïrriteerd.
“Nog geen voordoordelen maken, hé, Lena. Je kent die jongen niet en stop eens met je broer zo te plagen.”, verdedigde mijn moeder, “Probeer gewoon om lief en vriendelijk te zijn voor iedereen.”
Ik stemde in met mijn moeder en ging na het uitpakken terug naar het dek om wat te zonnen.
Op mijn weg naar de ligzetels werd ik plots bruuts aan mijn pols vastgepakt en meegetrokken. Een kleine gil ontsnapte uit mijn keel.