Part 13

Part 13.
Zayn pov.
Ik liep over het grasveldje, ik wist van Liam dat Zoë hier altijd zat. Niet dat ik er zocht, eigelijk wel, ik kreeg haar niet uit me hoofd. Hoe ze voor me woedend stond te schreeuwen en hoe dat ineens omging in verdriet en ze huilend wegrende. Ik sprintte er meteen achteraan, maar ik heb het met mijn grote mond alleen maar erger gemaakt. Daar zat ze. Voor haar een tekenvel en op haar schoot de tekenmap, ze had muziek opgezet en zong zachtjes mee. Ons nummer, ik zong dit altijd voor haar toen ze verdrietig was. Dat liedje gaf me hoop, ik verzamelde moed en ging naast haar zitten. Ze keek me aan, ik maakte een gebaar dat ik niets zou zeggen, voor mijn grote mond het erger zou maken. Ze glimlachte sarcastiach en ging verder met tekenen. Auw; dat deed pijn. Ik haate het dat ze boos was en zo deed, maar ze had volkomen gelijk. Ik wás een klootzak. Ik pakte voorzichtig haar tekenmap van haar schoot, bang dat ze zou uitvallen en boos werd. Ze liet het toe en ik bladerde door te tekeningen. Het grootste gedeete waren foto's van mij, maar ook de natuur, haar moeder en Asley, haar beste vriendin. Ze had echt talent, damn, vroeger al, maar nu is het nog beter. Alles precies, zelfs mijn moedervlekjes en alles. Ik kwam bij de laatste tekening. Die brak me, deze was genomen een dag voordat ik verhuisde. Ik had haar meegenomen naar de kermis. Op de foto drukte ze een kus op mijn wang terwijl ik naar de camera lachte. Je kon de blos op mijn wangen zien, de plek heeft een uur lang nagrbrand door haar aanraking. Onder aan de tekening stond in haar keurige handschrift; 'Zayn, ik mis je.' Ik beet hard op mijn lip om te verkomen dat ik zou gaan huilen. Ik zag naast me Zoë meekijken, er ging een traan over haar wang, shit nu huilde ze. Ik keek haar aan en ze draaide snel hoofd weg. Ik deed de map voorzichtig dicht en legde hem voor me neer. Ik keek over haar schouder mee en zag dat ze mij weer tekende. Ze zag dat ik meekeek en bloosde. Ze vind het waarschijnlijk stom dat ze mij zovaak tekend. Maar ik niet, ik vind het lief, en ik voel me er stom bij. Dat ik haar zó heb laten vallen, om de stomste reden ooit, en ik had nog gelijk ook.