8. || Rainbows ||

'S morgens vroeg werd ik wakker door de bel die beneden ging. Ik had echt vreselijk geslapen, en wou eigenlijk door slapen, maar toen er na tien minuten nog niet open werd gedaan, en de persoon voor de deur bleef bellen; liep ik slaperig de logeerkamer uit en vervolgde mijn weg naar beneden. Ik gleed uit op de trap, waardoor ik naar beneden donderde en mijn nek zeer deed toen ik op probeerde te staan. Waarom ik viel? Daarom. Daarom is geen reden, als je van de trap af valt, ben je snel beneden. Klopt, dat heb ik net gemerkt. Ik liep nukkig naar de deur en slingerde hem open. "Hallo, wie in godsnaam ben jij?" vroeg de jongen die voor de deur stond en keek me met 1 opgetrokken wenkbrauw aan. "Wie ben jij om namens god te spreken?" vroeg ik hem, ook met 1 wenkbrauw opgetrokken. "Iemand." zei hij. "Okey?" vroeg ik lachend. "mag ik naar binnen meneer de Ier? Het is hier buiten frisjes." zei de jongen en rilde even. "Okey?" zei ik lachend terwijl ik hem binnen liet. "Jup, waar is Thobias?" vroeg hij en gooide zichzelf op de bank in de woonkamer. De ouders van Kristen en Thobias waren op vakantie, vandaar mocht ik hier logeren. "Thobias slaapt nog... Maarreh, wie ben jij?" vroeg ik hem, nog altijd nadenkend of ik hem toevallig niet al kende. "Justin, vriendje van Thobias. Jij bent?" ik keek hem met grote ogen aan. Hij was het vriendje van Thobias? Waarom?!
"Ik ben Niall Horan, tijdelijke logé van Kristen&Thobias." zuchtte ik. "Okey aangenaam Niall, tijdelijke logé hé? Ben je op reis?" vroeg hij. Hoe kon hij dat weten?! Was hij soms helderziend? "Hoe wist je dat?"
"Ik zag je tas staan in de gang." zei hij schouderophalend. "Waar ga je heen?"
"Moeilijk te zeggen..." mompelde ik.
Na een lange awkward stilte stond Justin op. "Ik ga Thobias wakker zingen..." grinnikte hij en verdween naar boven. Ik weet niet precies waarom, maar ergens deed het pijn. Misschien omdat zij zichzelf konden zijn zonder klappen te krijgen? Maar ook omdat ik Thobias wel begreep. Justin leek me een aardige jongen.