Living forever 16.1

Nathan
Ik rende zo snel als ik kon met Max in mijn kielzog. Even later voegde een enorme wolf zich bij ons.
‘Ga ons maar vooruit,’ mompelde ik en Jay schoot naar voren. Ineens hoorde ik een gil. Ik probeerde nog harder te rennen en zag even later Luppe op de grond liggen. Ze trapte naar een enorme wolven muil die haar aan stukken probeerde te scheuren terwijl de andere wolf met de Jay-wolf vocht. Ik stortte me vol op de hals van de wolf, wist mijn armen om hem te slaan en hem een trap te geven in zijn ribben. Hij jankte even en liet Luppe met rust. Die wist meteen een kort mes te trekken en stak die in het beest schouder. Voordat de wolf haar kon bijten, werd de wolf naar achter gesmeten door een onzichtbare kracht, aangezien ik hem nog altijd vast had vloog ik mee. Het enorme beest knalde boven op me en toen het eindelijk van me af ging keek Max me verontschuldigend aan. Ik probeerde zo snel mogelijk om naar Max en Luppe te geraken en tegelijkertijd de kaken en klauwen van de wolf te ontwijken. Naast me klonk een jank en een van de wolven in het gevecht tussen de Jay-wolf en het tweede monster kreeg het zwaar, maar ik kon niet zien welke. De wolf wist zijn tanden in mijn dij te zetten en ik schreeuwde het uit van de pijn. Ik viel op de grond en voelde me even zwak en machteloos. Toen knalde een enorme woede en energie uit me en meteen leek alles om me heen te ontwaken en actief. Bomen bewogen en hun takken schoven voor de maan, het gras kwam tot leven en mos groeide razendsnel over de weerwolven. Ik gaf de wolf die al half met mos bedekt was een stoot op zijn neus voordat het me bijten kon en zag hoe onder de enorme laag mos de andere twee wolven gewoon door vochten. Ik keek stomverbaasd naar Max en Luppe die stomverbaasd naar me terug staarden. Een luide schreeuw deed me opschrikken en het mos dat de twee vechtende wolven bedekten scheurden open. Een mensen hand verscheen en even later vochten er twee naakten mannen door het bos. Max schopte de onbekende man van Jay af en rende daarna geschrokken naar me toe.
‘Niet bewegen Nathan,’ zei hij. Ik keek hem niet begrijpend aan.
‘Waar heb je het over?’ vroeg ik verbaasd. Max trok aan mijn bebloede broek en ik keek stom verbaasd naar mijn been die eigenlijk open gereten hoorde te zijn. Een zacht roze huidje bedekte de plek waar eigenlijk een wond had moeten te zitten.
‘Dat is… interessant,’ zei Max uiteindelijk. Ik keek naar de tweede weerwolf die zich uit het mos had bevrijd. ‘Dat mos is ook…’
‘Interessant?’ vroeg Luppe spottend. We keken haar even aan en knikte toen beide instemmend.
‘Heel interessant,’ zeiden we glimlachend alsof we het over het weer hadden. Ze keek ons woedend en tegelijkertijd bang aan.
‘Graag gedaan overigens,’ zei ik nog altijd glimlachend. Ik stond op en liep naar Jay om hem overeind te helpen. Hij keek wat beschaamd naar Luppe en bleef koppig zitten.
‘Graag gedaan voor wat?’ vroeg Luppe verbaasd.
‘Het redde van je leven,’ zei Max rustig.
‘O… ja,’ zei ze nogal verward. ‘Dankjewel, denk ik.’ Siva en Tom kwamen aan rennen. Nou ja, Tom kwam aan rennen en droeg Siva op zijn rug.
‘Ik zei hou hem heel!’ zei Max bestraffend.
‘Dat waren de drie prinsen,’ zei Tom nep vrolijk. ‘Ze dachten dat hij een vampier was en sloegen een staak door zijn hart.’ Hij gooide Siva wat ruw van zijn schouders af, die kreunde.
‘Er zitten nog altijd splinters in mijn borst,’ mompelde hij zachtjes.
‘Tom haal ze er uit,’ zei Jay.
‘Hoezo ik?’ Vroeg Tom meteen.
‘Omdat jij gewend bent om met je vingers in Siva’s borst te zitten, is het niet hartendiefje?’ vroeg Jay spottend, maar Siva sloeg Tom’s hand weg.
‘Blijf met je poten van mijn hart af!’ zei hij met een pijn vertrokken gezicht. Luppe liep voorzichtig op Siva af en legde zijn hand op zijn bost. Die knikte en voorzichtig trok ze een grote splinter hout uit zijn borst.
‘Wat zijn ze toch schattig samen!’ zei Tom lachend. Hij kreeg een woedende blik van zowel Luppe als Siva.
‘Tom, je bent niet de enige die zich een hartendiefje mag noemen,’ zei ik grijnzend, waarna Siva zijn schoen naar mijn hoofd gooide. Die ik lachend ontweek.