Gewonnen ??

Janus POV
Iedereen van raimon rent naar elkaar toe en juichen hun longen uit hun lijf, je zakt op je knieën ‘we hebben verloren’ zeg je zacht je hoort iemand aanlopen maar je blijft naar de grond kijken tot je een hand naar je uitgestoken krijgt ‘sta op’ je kijkt omhoog en ziet dat Elise voor je staat ‘kom je het er inwrijven dat je hebt gewonnen’ antwoord je terwijl je je blik afwend ‘nee zo ben ik niet sta op je word er niet schoner op’ je pakt haar hand en staat op als je net staat valt je oog om een medaillon om haar nek je zet grote ogen op als je het herkend ‘kan ik met jullie praten’ word je uit je gedachten gehaald door Nathan die er bij is komen staan, je kijkt hem verbaast aan maar loopt dan toch mee

Elise’s POV
Het verbaasde je dat hij zonder tegenstribbelen mee liep, maar je werd een beetje zenuwachtig van de 2 teams die jullie met hun blikken volgde en aan de gezichten van janus en Nathan te zien zij ook, als jullie uit het zicht zijn staan jullie stil maar omdat je in gedachten verzonken bent merk je niet dat de jongens al stil staan en klap je tegen janus zijn rug en valt op de grond ‘ze gaat nooit onderuit door een bal maar door een kleine botsing wel’ zegt Nathan bijdehand net vlak voor jullie willen gaan discussiëren worden jullie tegen gehouden en word je overeind geholpen door janus. ‘waar wilde jullie over praten’ vraagt hij, ‘nou’ begint Elise ‘ herken je dit’ vraagt je terwijl je je medaillon laat zien ‘ja’ antwoord hij ‘ik gaf er zo een aan mijn zusje voordat zij werd geadopt… wacht Elise? Nathan?’ zegt hij met een verwarde blik en het glazen ding in zijn uniform spat uit elkaar waardoor hij niet echt stevig meer staat snel ondersteun je hem als hij weer stevig staat laat je hem weer los en laat je hem op de rand van het muurtje zitten dat achter jullie staat en gaat naast hem zitten ‘gaat het’ vraag je bezorgd ‘ik wist dat ik jullie ergens van kende’ als je achter je kijkt zie je mark nog net weg duiken je steekt je wijs vinger omhoog van een momentje ‘zeg hebben jullie nog nooit van privacy gehoord’ roep je half boos naar de mensen die achter het muurtje zitten als ze in de gaten hebben dat je het tegen hun hebt rennen ze snel weg. je hoort Nathan en janus zacht lachen je geeft janus nog een hugg en jullie lopen ook terug