Two

Nadat we onze bagage hadden uitgeladen liepen we naar de meneer bij de boot.
"Hallo, ik ben Damien, jullie gids en reisbegeleider.",begroette de man ons.
"Jullie mogen de bagage op het dek zetten en kennis maken met de andere passagiers die al aangekomen zijn.", ging hij verder op een rustige, vriendelijke toon. Hij lachtte en wees naar een groepje mensen die licht ongemakkelijk bij elkaar stonden.
Mijn vader nam de leiding en ging naar hen toe, ik volgde hem. Ik gaf iedereen een hand en zei mijn naam. De mensen die ik voorbijkwam zeiden hun naam terug.
Er was eerst een koppel die er net getrouwd uit zagen. Ze heetten Marie en Olivier. Ik begroette hen met een geforceerde smile. Vervolgens kwamen we bij een gezin. De man en vrouw hadden 2 jonge kinderen. De kinderen waren 4 en 8 jaar oud en waren Lila en Joris genoemd. Ook deze mensen begroette ik en mijn hoop op een vriendin van mijn eigen leeftijd zakte. Ernaast stond nog een meisje van 7 dat Jolien heette. Ze stond bij haar alleenstaande moeder die me meteen een kus op mijn wang gaf. Over het algemeen zagen de de mensen me er wel vriendelijk uit, maar het zag eruit dat het eerder een onbetaalde babysit-vakantie werd dan een leuke roddelreis. Ik vond kinderen wel leuk en kon er goed mee omgaan, maar dat betekende niet dat ik er 2 weken mee wilde spelen. Ik bemerkte nog 2 personen in de hoek van het dek. Het waren een jongen, die er iets ouder uitzag dan mijn broer, en zijn vader. De jongen was aan zijn gezicht te zien met tegenzin meegekomen en zat op een psp te spelen. De vader gaf hem een stomp toen mijn vader ons voorstelde en de jongen niet opkeek. Hij keek ons aan en zei, "hey". Zijn aandacht was al terug op zijn spel gericht. Mijn droomjongen zou ik hier dus ook niet vinden. We gingen terug bij de groep staan en de gids liet ons weten dat er nog 1 gezin moest komen. Na 5 minuten oppervlakkige gesprekken te voeren met de families kwam het laatste gezin aan. Eerst liep er een meisje die er iets ouder uitzag dan mij op het dek. Ze had lang donkerbruin haar en was duidelijk blij om hier te zijn. Ze begroette mij met een lach en liep door naar de andere mensen. Het meisje werd gevolgd door haar ouders. Ik was vooral blij dat we eindelijk konden vertrekken en dat ik mocht stoppen handjes geven. Ik keek naar meisje. Ze zag er goed uit en niet meteen een bitch. Ze keek terug een lachtte. Ik lachtte terug en wendde dan mijn blik af. Er liep nog een jongen met een kap op zijn hoofd het dek op. Hij excuseerde zich omdat hij zo laat was. Het was nogal raar om een kap te dragen op zo'n warme dag, maar ik stelde mij geen vragen. Misschien was hij zo'n albino die allergisch is voor de zon. Ik was blij dat ik kon zonnen en genoot van de warmte op mijn huid. De jongen ging rond en kwam bij mij.
"Hey", zei hij.
Ik keek op en verstijfde.
Ik herkende zijn gezicht.
"Euhm, ik ben Lena", zei ik verslagen.
"Ik ben Harry, leuk je te ontmoeten.", antwoordde hij.