18

Pov Aria
Ik moet al de hele dag aan Bill denken, waarom liet hij mij gisteren stikken? ‘Het is een middenoorontsteking, meer niet.’ Ik glimlach professioneel naar mijn patiënt, een vrouw van 27 die ongelofelijke oorpijn heeft. Ze knikt en neemt zonder morren de voorschriften voor antibiotica die ik haar geef. Ik groet haar als ze weggaat en ga aan mijn nieuwe bureau zitten, doordat Tom geregeld heeft gekregen dat ik hier mijn stage mag afmaken, krijg ik verschillende voordelen. Een eigen kantoor is daar één van. Ik zucht weer, elke keer als ik ook maar even alleen ben, moet ik aan Bill denken. ‘Binnen.’ Ik schrik op als er iemand aanklopt. Ik ga meteen recht zitten en vergeet Bill. Ik frons als ik een groot boeket bloemen zie. ‘Aria Hastings?’ Ik knik als ik mijn naam hoor maar bedenk dan dat de persoon achter het boeket mij niet kan zien door de bos bloemen. ‘Ja, dat ben ik.’ zeg ik terwijl ik naar het boeket kijk. Het is een prachtig boeket met roze rozen en groene anthuriums. ‘Het spijt me…’ Een glimlach verschijnt als ik Bill zijn stem hoor maar deze verdwijnt meteen als ik aan gisteren denk. ‘Bill, ga weg.’ Ik zet een stap achteruit, ik hoef zijn bloemen niet. ‘Ik weet dat ik je gisteren heb laten wachten maar ik wist niets van Tom zijn plan.’ Bill klinkt oprecht, er zit iets gebroken in zijn stem. ‘Ik wil het niet horen, ik ben geen speelgoed.’ zeg ik geïrriteerd. Bill zet de bloemen op mijn bureau en kijkt me aan. ‘Je bent geen speelgoed voor mij, je bent veel meer.’ Ik voel hoe zijn warme handen zich klemmen rond mijn polsen maar ik weiger toe te geven aan mijn gevoelens. ‘Daar moest je maar aan denken voor je mij een hele avond liet wachten.’ Ik trek mijn handen uit zijn grip en kijk hem recht aan. Zijn gezicht spreekt boekdelen, gekwetst en gebroken, en dat allemaal door mij. Ik zucht en kijk weg, als ik hem nog langer ga aankijken, dan ga ik toegeven. Mijn oog valt op het boeket. ‘De bloemen zijn prachtig.’ zeg ik zacht zonder hem aan te kijken, wetende dat ik toch ga toegeven.
‘Lieve Aria,
Ik weet dat ik een enorme sukkel ben geweest door jou te laten zitten maar ik wist niets van Tom zijn plannetje. Hij had mij ge-sms’t maar dat sms’je heb ik dus niet ontvangen…
Echt, ik zou alles opgeven voor een avond met jou. Wil je mij alsjeblieft nog een kans geven? Ik beloof je dat je er geen spijt van zult hebben, en als je er wel spijt van hebt, dan laat ik je met rust. Wil je mij alsjeblieft nog een kans geven?
Bill x’
‘Bill,…’
Ik ben emotioneel geworden van zijn kaartje, zou hij er echt spijt van hebben? ‘Heb je vanavond iets te doen?’ Ik glimlach en kijk op. ‘Billl?’ Verdomme, hij is weg! Ik kijk rond en ren snel de gang op. ‘Bill?’ Ik kijk rond maar zie hem nergens. Ik zucht en ga met mijn hand door mijn haar, waar is hij?! Het makkelijkste zou zijn als ik mij opdraai en terug naar mijn kantoor ga, naar mijn patiënten maar ik kan het niet. Ik moet weten of Bill eerlijk was op dat kaartje. Als ik nu terug ga, dan zal ik nooit weten hoe hij echt is. Ik haal diep adem en besluit om hem gewoon te gaan zoeken. Wie niet waagt, wie niet wint…


Pov Bill
Ik heb het verpest, het is nu echt over. Waarom kon ik niet zoals altijd om de 5 minuten mijn gsm checken? Voor die ene keer dat ik mijn gsm laat liggen en de batterij leeg is, organiseert Tom zoiets! Ik kijk naar Aria die het kaartje leest, ze is zo mooi… Haar blonde lokken lijken net van goud, haar blauwe ogen stralen zoveel verschillende gevoelens uit maar nu is het duidelijk dat ze kwaad is, teleurgesteld. Ik slik en draai me om, het is beter om weg te gaan. Ik wandel stilletjes haar kantoor uit, haar prachtige ogen zijn voor altijd in mijn geheugen geprent. ‘Vaarwel.’ fluister ik zacht voordat ik het ziekenhuis verlaat. Ik moet gewoon verder met mijn leven, een leven zonder haar. ‘Is dat Bill Kaulitz?!’ Ik schrik op als ik een meisje mijn naam hoor gillen. Ik zet snel mijn masker op en grijns. ‘Hai.’ Ik glimlach en even laten hebben de 3 fans een foto met mij en een handtekening. Ik praat nog heel even met hen en besluit dan naar huis te gaan, Tom zal wel weer een preek hebben klaarstaan voor mij. Ik kan het hem niet kwalijk nemen, ik heb alles verpest. ‘Bill!’ Ik draai me om, klaar om weer een paar fans te zien maar mijn verwachtingen worden teniet gedaan. ‘Aria?’ Ik glimlach verbaasd als ik haar als een engel voor mij zie. ‘Je hebt me al eens laten zitten, dit is de tweede keer.’ Ik grijns als ik merk dat ze maar een grapje maakt. ‘Sorry dat ik je liet zitten, alweer, maar ik dacht dat je mij niet meer wou zien.’ zeg ik oprecht. Ik zou haar nooit met opzet in de steek laten. ‘Ik wou je eigenlijk ook niet meer zien, maar ik ga nooit weten wie je echt bent als ik je niet nog een kans geef.’ Ik glimlach en kijk haar lief aan. ‘Wil je mij echt nog een kans geven?’ ‘Ja, maar alleen als we gaan doen wat ik wil.’ Aria grijns breed en ik lach. ‘Oké…’ zeg ik half twijfelend. Ik weet bijna niets van haar, maar het idee dat ze uit zichzelf initiatief neemt, spreekt me wel aan. ‘Kom me om half 7 vanavond halen, ik zorg voor de rest.’ Voor ik iets kan zeggen voel ik Aria haar zachte lippen op mijn wang. Ik kijk haar dromerig aan, is dit wel de realiteit? Het meisje waar ik wekenlang zoveel moeite voor heb gedaan, om haar vervolgens te laten stikken als we eindelijk een date hebben, geeft me een kus? Goed, een kus op de wang, maar een kus is een kus! ‘Ik laat je niet weer in de steek.’ fluister ik in haar. Haar geur overvalt mij, zo zoet en sensueel tegelijk. Aria glimlacht en we wisselen snel nog onze nummers uit zodat het deze keer zeker niet kan mislopen. Als op een wolk zwevende ga ik terug naar huis. Yes, ik heb ene date met Aria Hastings, mijn engel!