Chapter 4

“Wake up luv, we have a plane to catch to LA in an hour.” Hoorde ik vaag en kreunde wanneer ik me op mijn zij draaide en de persoon wegwuifde. “C’mon, or we send you a free shower.” Ik zat sneller recht dan ik had verwacht en hoorde mijn rug enorm hard kraken. George en John zaten op het bedeinde en keken me glimlachend aan terwijl ik een pijnlijk gezicht trok. "Morning! Hurry and get packed while we wake Sleeping Beauty One and Two over there." Ze wezen geamuseerd naar Paul en Ringo die nog steeds sliepen. Ik geeuwde en knikte zachtjes. “But,…how did I got here anyways?” Vroeg ik hen terwijl ik uit mijn bed klauterde. “You don’t wanna know.” Zei John met zijn bekende Lennon-grijns. Ik stelde me er geen verdere vragen bij en knielde neer bij mijn koffer die Brian had laten overbrengen van mij thuis. Ik haalde er wat kleren uit en liep naar de badkamer om me klaar te maken. Wanneer ik klaar was, en de badkamer weer uitkwam, merkte ik dat Ringo, George en John aan het helpen was Paul wakker te krijgen. Hij maakte de dingen er niet makkelijker op. Ofwel draaide hij de andere kant op ofwel sloeg hij ze weg als het moest. Deze jongens wisten duidelijk niet hoe ze iemand moeten wakker maken. Ik grinnikte zachtjes wanneer ik het glas water dat op het nachtkastje stond vast greep. Ik strekte mijn arm voorzichtig over Paul naar John en er verscheen een duivelse glimlach op zijn gezicht toen hij het glas aan nam. “You do it luv, I can see it in your eyes you want to do this so badly.” Daar had hij best wel gelijk in. Ik nam het glas terug uit zijn hand en hield het even twijfelend boven Pauls gezicht. Ik ging water kappen in het gezicht van een Beatle! En dat deed ik ook. Onmiddellijk zat hij recht, hoestend en proestend. De andere Beatles brulden van het lachen. “Sorry luv.” Zei ik en deed mijn beste impressie van een liverpudlian accent. “We have to get going!” Hij keek me speels aan voordat hij opstond en zich afdroogde. "Alright, I'll go get ready." Hij verdween in de badkamer en ik gniffelde toen ik me neerzette op het half verwoeste bed van Paul. "Is he always this hard to get up in the mornings?" vroeg ik John. "Not always, but I wouldn't say never." Na een kwartiertje liep ik naar de badkamerdeur en klopte aan. "Hey eh, Paul? When you're done getting dressed, I still have to brush my teeth!" "Okay!” antwoordde hij. Hij opende enkele minuten later de deur en liet me binnen. Beiden begonnen we onze tanden te poetsen. Hij spuugde in de wasbak, vulde een glas met water en verdronk zowat heel het ding. Daarna vulde hij het opnieuw en deed alsof hij het nogmaals vulde. Ik dacht er niet bepaald bij na, tot hij het over mijn hoofd goot. Ik gilde luid. "You! James Paul McCartney!" zei ik en probeerde mijn lach in te houden dat onmogelijk was bij het onschuldige gezicht dat hij trok. “yes?” vroeg hij. "You know perfectly well what!" het water was nog steeds aan het lopen. Ik maakte een kommetje met mijn handen en hield het onder de kraan daarna pletste ik hem ermee nat. Hij lachte en deed het terug, en zo begon een beperkt watergevecht. Niet veel later stonden George, John en Ringo in de deuropening ons aan te staren waardoor ik en Paul nog harder begonnen te lachen. "Come on guys!" giechelde George en gooide ons een paar handdoeken toe. "We have to get going!" We droogden onze gezichten af, en maakten ons verder klaar. We aten op onze weg naar de deur en klommen in de limo.
Nog geen uurtje later, zaten we op het vliegtuig in ons eigen compartiment waar niemand ons kon storen. Ik zat tussen Paul en John in die me krankzinnig maakten. Ze bogen beide over me heen, grepen een handvol haar en begonnen er aan te trekken. Dit bleven ze herhaaldelijk doen tot ik er iets van zei. Ik moest moeite doen om serieus te blijven wat ze duidelijk konden zien. Ik maakte er dus werk van en stopte mijn haar in een hoed zodat ze er niet meer bij konden. John mokte en zakte verveeld verder in zijn zetel terwijl Paul overdreven zuchtte. Toen keek John op en glimlachte vrijwel tevreden. Ik trok er me niet te veel van aan en probeerde hem te negeren. Ik sloot mijn ogen en nog geen 2 seconden later werd het zonlicht geblokkeerd door een schaduw. Ik fronste mijn wenkbrauwen lichtjes nog steeds met mijn ogen dicht. Opeens voelde ik een tik tegen mijn neus en schoot meteen weer recht kijkend naar John die me met een brede grijns aankeek. Paul maakte een grappige kleine ‘o’ met zijn mond en herhaalde Johns actie. Ik gromde en nam een kussen dat ik gefrustreerd op mijn gezicht drukte. Ze bleven allebei maar op het kussen slaan waardoor ik gilde uit protest. Ik stond recht en ging naast George zitten die schuin over Paul zat. Ze keken me gelijk aan en ik stak plagend mijn tong naar hun uit. "You'll have to do better than that, luv." Zei Paul en onderdrukte een grijns. Hij heef zijn benen op en legde ze neer op mijn schoot. Ik gaf hem de liefste lach die ik had, greep zijn voeten vast, gaf er een snok aan en duwde hem uit zijn zitplaats. Hij gilde en we barstten allen in het lachen uit. "The look on your face was so priceless!" gierde John die bijna ook uit zijn zetel rolde maar dan eerder van het lachen. Paul glimlachte naar me en zette zijn kont neer op mijn schoot. Hij keek schijnheilig achterom en trok een wenkbrauw op toen ik emotieloos terug keek. Ik gromde en probeerde hem van me af te duwen, maar hij was te sterk. Hmm,…Ik vraag me af hoe zijn spierballen zouden aanvoelen…okay, back to the present. Na een tijdje gaf ik op met duwen omdat hij toch niet meewerkte. Ik ging weer wat rechter zitten en Paul leunde naar achteren zodat hij helemaal op me lag en mijn hoofd plette. Ik lachte maar het klonk meer als een gewurgd snurkgeluid. Als laatste gaf ik nog een zwakke poging om hem er weer af te duwen, maar gaf het nogmaals op. Okay, okay, ik was niet echt mijn uiterste best aan het doen, maar hey, ik kon maar beter gebruik maken van de situatie, niet? Ik bedoel, kom op, de schattigste jongen ooit zat op mijn schoot. Moet ik nog meer argumenten geven? Uiteindelijk na een aantal minuten stil gezeten te hebben, voelde ik dat mijn benen begonnen te slapen. "Paul?" vroeg ik eenvoudig "Are you ticklish?" "What?” “Sorry he can’t hear you above the sound of the awesomeness of his hair.” Zei George plagend en maakte een pruillipje. Paul stopte met zijn haar goed te leggen en keek George doodserieus aan die als antwoord een heel stuk stokbrood in zijn mond propte. “What? It’s true?!” mompelde hij met zijn mond vol. Ik rolde glimlachend met mijn ogen. “Your voice is all muffled. You should really learn to talk so we can understand you." Ik hoorde aan de trilling in zijn stem dat hij zijn lach probeerde te onderdrukken. Ik wiegelde met mijn hoofd zodat mijn hoofd langs zijn schouder kwam te zitten en mijn stem beter hoorbaar zou zijn. "I said, are you ticklish?" "Yeah." Zei hij afwezig. "Wait, what-argh!" Ik kneep in zijn zijen en hij veerde meteen recht met het nodige gegil erbij. Nadat we gestopt waren met lachen was het tijd voor te slapen.
*
Ik wreef in mijn ogen en geeuwde uitbundig terwijl ik me uitstrekte. Blijkbaar waren Paul en ik de enige die nog niet op waren. Ik knipperde met mijn ogen wanneer Ringo me probeerde recht te trekken. Verwonderd keek ik in het rond en onderdrukte een tweede geeuw. Pauls lichaam lag helemaal gebogen over de armleuning tussen zijn zitplaats en mijn voormalige zitplaats. Zijn benen staken verticaal de lucht in, leunend tegen de wand van het vliegtuig. Zijn mond was lichtjes geopend en zijn armen lagen op de andere armleuning. Ik giechelde met zijn circushouding. George en John bleven hem porren en deden alle mogelijke dingen om hem wakker te maken. Ik zuchtte, liep naar hem toe en knielde bij hem neer, bij zijn hoofd. Ik ging er dicht genoeg bij hangen en floot luid. Hij schrok wakker en staarde me aan met hoog opgetrokken wenkbrauwen en grote ogen. Ik glimlachte voldaan. Hij schudde zijn hoofd wild heen en weer en ging recht op zitten. Daarna probeerde hij me terug in een zetel te duwen. "Were you comfortable, Paul?" vroeg ik hem plagend "It sure looked like it!" Hij gromde en glimlachte geforceerd "No, all the blood's rushed out of me legs through my head, and me back is so sore, I don't even know how to describe it." John grijnsde geniepig. "Emily obviously slept well. She kept murmuring...ah...certain things." Begon John en ging ongestoord in een zetel zitten. "Hey! What did I-" Ik keek automatisch naar Paul en vroeg me af of mijn ‘slaap-praten’ iets met hem te maken had. "Never mind. I don't wanna know." John had weer die veelbetekenende glans in zijn ogen. "Oh, but it was quite humorous, and Paul was asleep the whole time, and I'd really hate for him to miss out on it!" De nadruk die John legde op ‘hem’ vond ik maar niets. "It was like her own version of Shakespear." John schraapte luid zijn keel en keek ons met een grappig gezicht aan. Ik voelde dat mijn wangen vuurrood werden. "Oh Pa-argh!" Ik sprong op zijn rug waardoor we op de grond belandden en door de deur rolden. Ik lag boven op hem. Hij sloeg zijn armen om mijn middel en grinnikte. "Hello Luv." Hij keek me aan met een verleidende blik. Toen we opeens een luid geschreeuw hoorden, keken we uit het raampje waar we een grote groep van mensen zagen die ons aanstaarden. Één van hen trok een foto. Crap.
Ik draaide mijn hoofd naar John toe die nog even gelukzalig onder me lag. "I can see the headlines now! 'John Lennon Caught Cheating with Mystery Girl! How will Cynthia React?'" Een reporter grijnsde gemeen en stond te zwaaien met zijn camera in de lucht. "In your dreams!" Paul, George, en Ringo liepen naar buiten en tackelde de man. John en ik maakten ons snel uit de voeten en sprongen bij in de knokpartij. Na wat verwarring, en een heleboel rondvliegende ledenmaten, was er een crash. We stopten meteen het gevecht en keken naar de overblijfselen van de stukgeslagen camera op de grond. “Oops” zei Paul op een droge toon.
"How much did it cost?" vroeg ik de reporter omdat ik me er toch wel schuldig bij voelde. "About five hundred bucks!" antwoordde hij verbeten. Ik haalde het bedrag uit mijn portemonnee samen met een kleine extra, en gaf het aan hem. Hij trok zijn wenkbrauwen op en liep in stilte weg. Ik keek hem na en zuchtte toen ik me weer naar de jongens omdraaide. Dat was heel veel geld, maar gelukkig werd de foto nergens geplaatst. Ik keek op en zag dat ze me vreemd aankeken. "What?" vroeg ik verward. "You just… did that...?" zei George in ontzag. Ik moest bijna lachen met de ironie en de vaagheid van zijn vaststelling. "Why'd you pay for it?" verbeterde Ringo. "Because it was the honest thing to do." Antwoordde ik en haalde mijn schouders op. Ze bleven me nog steeds een beetje bezorgd aan kijken, maar daar lieten ze het bij. “Boys!” riep Brian die uit het vliegtuig kwam gestapt. Met een schrijfblok in zijn hand en een meters hoge stapel van foto’s kwam hij naar ons toe gestrompelt. “Should we help him?” “No, I guess he can do it alone.” Antwoordde John met een gemene grijns en genoot er duidelijk van om Brian zo te zien lijden. “John,… you’re an evil child.” Zei ik plechtig. “Yeah, a lot of people say that to me.” antwoordde hij met een grote glimlach en een bedenkelijk gezicht. “Anyways,…” zei ik en wou net een hele preek tegen hem beginnen. “Here” Brian gooide de stapel foto’s in Pauls, Ringos en Georges armen en zuchtte van opluchting terwijl de drie tegen elkaar aanvielen en bijna bezweken onder het gewicht van de lading foto’s. “Are you guys ready for the long trip to the most famous city of America?” vroeg Brian enthousiast en wreef in zijn handen. “How long?” mompelde Ringo achterdochtig vanachter de berg foto’s vandaan. “Why?” “Because, he has a tiny bladder.” Antwoordde Paul wijs en Ringo gaf een scheve instemmende knik. “Indeed, it’s like a ye-“ “Okay enough! no more details, I get it. Now follow me.” De vier giechelden als een stel meiden en volgden Brian zoals gevraagd. Hij bracht ons naar een plein en knikte naar de jongens na een paar vreemde gebaren te hebben gedaan. Ik merkte dat er een stuk of 20 auto’s verspreid stonden op het plein en aan de overkant stond een horde bloeddorstige fans. Ik slikte en keek ongerust Brians richting uit. Ik wist helemaal niet wat er van me verwacht werd laat staan wat er ging gebeuren. George, die naast me stond, zag dat ik me enorm ongemakkelijk voelde bij de situatie en nam geruststellend mijn arm vast. “I know it looks scary, but don’t worry, all you have to do is stay calm and run as fast as you can.” Fluisterde hij. Ik knikte uit gewoonte en staarde recht voor me uit. Paul begon langzaam af te tellen en we keken elkaar allemaal ombeurte aan. Het bloed stroomde naar mijn hoofd en ik begon helemaal te trillen. “1………2………..3!” bij 3 grepen we elkaars handen beet en renden we naar de auto die het dichtste bij stond. De groep fans begon hysterisch naar ons te lopen, en de afstand tussen hen en ons begon op te korten. We sprongen van de ene auto in de andere tot ergens op het einde. We trokken snel de deuren dicht en ik kromp helemaal in elkaar wanneer de fans op de ruiten begonnen te bonzen. De schrik van m’n leven was me dat! “How can you guys live with this?!” vroeg ik helemaal ontdaan en probeerde weer op adem te komen. “I guess, you get used to it.” Antwoordde Ringo luchtig. “Geez, these were the most exciting minutes of my life, seriously, I didn’t know I could run that fast!” De auto vertrok en de fans bleven ons volgen tot we een bepaalde snelheid haalde. Het geschreeuw stierf weg maar het gebons bleef zich herhalen in mijn achterhoofd. Als een film zag ik steeds opnieuw de beelden voor me verschijnen van de bijna gestoorde fans. Ik schudde me wakker uit mijn gedachte en zag aan Pauls gezicht dat hij op een antwoord wachtte. “Sorry, did you say something?” vroeg ik verward. “Eh, yeah, I asked you if you wanted something to drink actually.” Herhaalde hij met een vreemde uitdrukking op zijn gezicht. “Eh, no thanks, I’m good.” Antwoordde ik snel en schonk hem een vluchtig lachje voor ik me van hem afwende. “Are you okay?” vroeg John en keek me bezorgd aan. “I’m fine, I’m just not really obtained about what just happened.” “I do understand. It’s pretty creepy if you never experienced this before.” Ik knikte instemmend en staarde voor me uit. “Ohw come here.” Kirde John plagerig en drukte mijn hoofd zo tegen zijn borstkas aan, dat ik amper adem kreeg. “John, air!” mompelde ik voor ze ver het verstaanbaar was. “Sorry.” Gniffelde hij en liet me los. Ik maakte een pruillipje en begon daarna te lachen. “You guys always crack me up.” Er viel een korte stilte waarin wel elkaar gewoon aankeken. “eh, however, I heard that Brian employed you as our new stylist.” “And how do you know that, Paul?” vroeg ik met een wenkbrauw opgetrokken .”I have my sources.” Antwoordde hij met een grijns. Hij keek me met een verleidelijke blik in de ogen ook al wist ik dat het zijn bedoeling niet was. John, George en Ringo keken ons gefascineerd aan. “Go on.” Zei John ongeduldig. “What do you want me to say more?” antwoordde Paul verbaasd. “I don’t know, I just thought you were going to say something more, y’know, like, Oh Emily I love you too...” John deed zijn beste meisjes imitatie en deed er nog een schepje boven op door overbodige kreungeluiden te maken. Acteertalent had hij wel. Paul kleurde rood en dat gold ook voor mij. De drang was me te groot en ik liet hem stoppen door hem een mep te geven op zijn achterhoofd. “Ahw, where the bloody hell was that for?” “It doesn’t matter, it’s in the past. Btw I had enough reasons for it, didn’t I?” “Yeah, but it still hurts?!” “Ohw, poor Lennon, can’t handle a silly slap of a girl?” grinnikte Paul en knipoogde naar me. John mokte en wende zich naar het raam. “Paul, can we switch seats? My butt hurts badly y’know.” Kreunde Ringo na een tijdje en keek bedelend naar Paul terwijl hij met een pijnlijk gezicht over zijn kont wreef. Paul keek meteen naar mij met een glimlach en mompelde een ‘sure’. Na heel wat geduw en getrek hadden ze van plaats kunnen ruilen. Volgens mij was dit met voorbedachte raden, want vanaf het moment dat Paul naast me kwam zitten was Ringo’s kont zeer opeens helemaal verdwenen. “Oh, so much better.” Zuchtte Ringo en glimlachte breed. “Hi” fluisterde Paul en kwam stijfjes naar me toe hangen. “Hi” fluisterde ik terug en vermijden express oogcontact. “How are you?” fluisterde hij weer. “I’m good.” Antwoordde ik. “Oh, almost forgot…where are we going to stay?” vroeg ik een beetje nieuwsgierig. Paul stamelde en John brabbelde dan iets dat op “Beach house” leek. “Beach house?” herhaalde ik geïnteresseerd maar liet het niet te hard doorklinken. Ik ging er niet té enthousiast op in gaan, “"Yeah a nice cozy little house right on the beach." Antwoorde George. "Our own private beach!" "It's ours for the next couple of weeks!" vulde Ringo aan. "Cyn's flying over from England to see us." Zei John en onderdrukte terwijl een geeuw. "We wanted something nice so that we could 'impress the lady!'" "Ladies now!" Paul grijnsde en ik kneep hem speels in zijn arm. "There's no need to go to extremes to make me comfortable or whatever!" “Whatever you say luv..." lachtte Ringo.