Chapter 3 part 2

“Okay, we still have 30 minutes to the concert so stall you’re stuff right over there and then we meet at the stage, comprendé?” de band knikten als volgzame schaapjes en deden wat van hen gevraagd werd. In minder dan een minuut was er geen enkel spoor meer van een Beatle te bekennen. “And you…!” Begon Brian weer en kuchte toen hij besefte dat hij te hard riep. “You, just wait right over there and don’t touch anything.” Ik keek hem aan en toen het doordrong dat hij me net onbewust als onhandig en onverantwoordelijk had uitgemaakt had ik zin om hem te knijpen. Hij vertrok gelukkig voor het gebeurde en ik nam dan maar het initiatief om naar de coulissen te gaan. Ik schoof een eenzame stoel wat dichter naar me toe en ging er op zitten. Nu had ik perfect zicht op het podium en op de nog niet gevulde zaal. Ik droomde wat weg bij de gedachte dat ik een echt Beatles concert mocht bijwonen plus ze ook nog een persoonlijk had ontmoet. Mijn vriendinnen zouden zelfs een moord gepleegd hebben om deze kans te krijgen. In mijn geval heeft et lot beslist. Ik haalde mijn schouders op en zuchtte tevreden. Gelukzalig ging ik wat doorhangen op mijn stoel en liet mijn blik wat ronddwalen. “Hi there.” Hoorde ik opeens, ik draaide me naar de stem toe en keek recht in het blije gezicht van Paul. Ik schrok op en schoof bijna van mijn stoel af. Paul merkte het en glimlachte. “Hi.” antwoordde ik een beetje laat terug. “Sorry if I scared you.” Gniffelde hij, trok terwijl een stoel dichterbij en kwam naast me zitten. “You didn’t scare me at all, this chair is just a bit slippery.” Ik schraapte mijn keel en hoopte dat hij erin zou trappen. Even werd het stil “Do you mind if eh,..” vroeg hij en wees naar een pakje sigaretten in zijn andere hand dat hij net uit zijn binnenzak van zijn vest had gevist. “No, go ahead.” zei ik snel en Paul beantwoorde het met een flirterige knipoog. “Thanks…” Hij nam er eentje uit en zocht zijn aansteker. “No problem, we’re living in a free country, aren’t we?” Ik glimlachte wat flauwtjes. Ik kon me wel voor het hoofd slaan. god, dat was voor zover de belachelijkste zin die in me opgekomen was sinds ik hier was. “You’re funny.” Zei hij tot mijn verbazing en keek me zo diep in de ogen dat ik me er ongemakkelijk bij begon te voelen. Ik grappig? No way, hij moet iemand anders voorgehad hebben. “Me?” vroeg ik alsof ik het niet goed verstaan had. “Uhu.” Zei hij terwijl hij de sigaret tussen zijn lippen klemde. “I have to say,…there aren’t much girls like you.” Ik fronste mijn wenkbrauwen lichtjes. “All those other girls we hang out with are so different. I mean,..don’t get me wrong, but… You have something different that other girls don’t have.” Hij bekeek me met een onderzoekende blik alsof hij gewoon door naar me te kijken kon achterhalen wat dat ‘andere’ dan wel niet was. “Beside the fact that I’m crazy and weird, I have no idea what can be different about me.” graptte ik. “Maybe that can be that thing. I mean, You look always happy and I can see in your beautiful eyes that you love to enjoy life and don’t really think about the bad part of it.” Ik voelde dat ik begon te blozen en keek glimlachend naar mijn voeten. “You also don’t care about what other people say or think. I really admire that about you. Not much people have that advantage.” Hij zweeg na zijn waterval aan woorden en ik merkte op dat hij wat opgeschoven was. Vreemd. Ofwel begon ik te hallucineren. “Like I said, you have a good sense of humor.” Viel hij in herhaling en trok nog eens aan zijn sigaret. “Thank you.” Antwoordde ik te enthousiast. Hij glimlachte en gaf een kort knikje. Even leek hij me aan te kijken maar toen hij het zelf doorkreeg wende hij zich snel weer af. Ik draaide voorzichtig zijn richting uit en het volgende was dat ik recht in zijn helder groene ogen keek. Ik betrapte me op staren en sloeg mijn ogen meteen neer. “You have such beautiful eyes .” Zei ik zacht en kon een kleine glimlach niet bedwingen. Zei ik dat nu net hardop? “You are beautiful.” Paul boog zijn hoofd dichter naar me toe en ik sloot mijn ogen. Ik voelde dat hij mijn hand vast nam en er zachtjes in kneep. We verstrengelde onze vingers en onze gezichten waren nu minder dan 3 cm van elkaar verwijdert. Ik ging helemaal op in het moment en voelde me zweven wanneer het bijna zover was. Onze neuzen raakten elkaar en net voor die ene kus… “Hi peeps, watcha doin’?” hoorde ik, we loste snel van elkaar en keken John gênant aan hopend dat hij niets had gezien. Ik trok mijn kleedje weer in de plooi en keek Paul vluchtig aan. Ik zag Paul een beetje teleurgesteld kijken en John tegelijkertijd verdoemen voor het verpesten van het ‘intieme’ moment. John die er zich compleet niet van bewust van dat hij net hét perfecte moment had verkloot, stond ons verder met een brede irritante grijns aan te staren. “Did I do something wrong?” zei hij uiteindelijk omdat niemand van ons twee enthousiast met hem mee stond te springen. “No.” Antwoordde Paul kortaf, mikte zijn sigaretten peuk op de grond, wreef er met zijn voet over en greep naar zijn gitaar. “Not at all.” riep hij nog sarcasitsch na, voordat hij verdween op het podium, en ik hoorde dat hij er nog een binnemondse ‘idiot’ aan toevoegde. John keek me raar aan en verwachte een verklaring voor het opeens geprikkelde temperament van zijn vriend. “Sorry if I spoiled the moment.” “It’s alright.” Ze ik en kon zo de opluchting aflezen van Johns gezicht. “Are you sure? It looks like I really went down on the wrong moment.” Ik had zin om hem er op te wijzen dat hij inderdaad het moment had verpest maar in plaats daarvan zei ik dat het niets uitmaakte omdat ik zag aan hem dat hij er zich toch wat ongemakkelijk bij voelde. Ik glimlachte wat geforceerd naar hem en draaide mijn hoofd naar het podium waar ik Paul nog net kon zien zitten tussen de zwarte gordijnen. Hij was in het midden ervan op een krukje gaan zitten en met een grote frons staarde hij voor zich uit terwijl hij blindelings speelde op zijn gitaar. Ik was wel een beetje geschrokken van zijn reactie toen John ons kwam storen. “Heeyyyy,… you guys” Zei Ringo opgewekt op een nichterige toon toen hij ons passeerde, gevolgd door George. “Ready to go totally out of control?” “Absolutely! Oh yeah, I also have to warn you for Paul.” Zei John nog snel voor Ringo en George weg liepen. Ze stopten beiden hun pas en keken John verwonderd aan. “Why?” vroeg George met zijn lage langzame stem. “He has been a bit bad – tempered lately, so maybe it’s better if you leave him alone for a while,… unless you like to have a third nostril.” De twee keken hem met een vreemde blik aan inclusief ik zelf. John gaf een kort knikje naar de drumstokken die Ringo in zijn handen had en Ringo keek John opeens met grote ogen aan. “Oh, I see….” Antwoordde hij en John grijnsde. Wanneer George en Ringo uit het zicht verdwenen waren keek ik John met opengesperde ogen aan. “Is Paul really that aggresive when he’s heated on you?” vroeg ik ongelovig. “Naaah,..I just like to scare people.” Antwoordde John met een gemene grijns en zwaaide nonchalant met zijn hand. Ik rolde glimlachend met mijn ogen en schudde mijn hoofd. “Are y-…” “Excuse me lady, but I am now going to accompany Mr. Grumpy and friends.” En hij verdween even snel als dat hij uitgesproken was. Als een ninja… . Ik staarde nog even naar de plaats waar hij net nog stond en schudde ongelovig mijn hoofd. “Okaaay….” Zei ik tegen mezelf en knipperde een aantal keren met mijn ogen. Die mist toch ook een vijs. Ik stond op en wilde ergens een toilet gaan zoeken. Ik zette mijn eerste pas en daar kwam Brian alweer aan, the big boss. “Emily!” riep hij paniekerig. Ik zag dat hij naar mij toe kwam en maakte me snel uit de voeten. “Wait.” Zei hij. Ik vloekte zachtjes en sloeg mijn ogen ten hemel. Ik draaide me onschuldig naar hem toe en keek recht in zijn verbaasde gezicht. “mhm…?” “You need to help me! The stylist of the boys can’t come today because she fell of the stairs and she has broken every single bone of her body except her pinky.” Zei hij te kalm en doodserieus al zag ik in zijn ogen dat hij net een complete crisis had overleefd, even dacht ik dat hij me iets wijsmaakte. “That’s not good, in my opinion.” “I know right? Well, that’s a very big problem, because, if there’s no stylist then the boys will look awful on stage, and if they look awful on stage, no – one would buy the Beatle – Bubbleheads anymore and if-“ “What did you wanted to ask me? And- wow, wait, what? … Beatle – Bubbleheads?” Ik keek hem geïnteresseerd aan en wachtte op een duidelijke verklaring. “Yes, did you already see them? They look so cute with their big heads and their tiny little clothes-“ kirde hij. “But that was’t my question!” En daar was het stresskonijn weer. Brian schraapte zijn keel en trok zenuwachtig aan zijn das. “What I wanted to ask you; Do you want to be their new stylist?” Ik verslikte me bijna in mijn eigen speeksel. “Are you serious?” “It’s really important and we really need someone who knows something about fashion and stuff, and you look like you know a lot of it.” Hij maakte een ingewikkeld handgebaar en keek me dan vragend aan. “It’s just for several weeks… or months, You can think about it? You have still…. 10 minutes to make a decision.” Zei hij het laatste terwijl hij vluchtig naar zijn horloge keek. “I Eh,…” “Of course, I’ll pay you for the work you do. What do you think of? £500 an hour? 1000 an hour? 2000?! Should I keep going?” Ik dacht dat ik een hartverzakking kreeg. “No stop!” zei ik snel om hem wat te kalmeren. “I would love to take the job, but you don’t necessarily need to pay me. So calm down and let it go…” Ik nam zijn schouders vast en hielp zijn ademhaling weer op peil komen. “So breath in. And out, and in….-“ “Not curious or something but; what are you two doing?” Hoorde ik een stem die uit de andere richting kwam. Het was John. Ik draaide mijn hoofd er een beetje beschaamd naar toe en zag toen heel de band me grijnzend aan kijken op Paul na die eerder een afkeurend gezicht trok. John knikte veelbetekenend naar Brian die ik blijkbaar nog steeds vast had. Ik trok grote ogen toen het tot me doordrong wat hij bedoelde. “Jesus Christ John, you and your dirty mind!!” Antwoordde ik wat geprikkeld en liet Brian meteen weer los. “yeah,…and I’m proud of it.” gniffelde hij nadat ik hem voorbij liep. Ik zag dat Paul hem een elleboogstomp gaf en mij dan achterna kwam. De andere 3 grinnikten en volgden me in een rijtje net zoals kleine baby eendjes bij hun moeder doen. Ik stopte even en hoorde dat ze tegen elkaar op liepen. Ik draaide me naar ze toe en kruiste mijn armen terwijl ik hen aankeek. “Why are you following me?” vroeg ik enerzijds nieuwsgierig maar anderzijds verward. Ik keek vooral naar John. “Because we love to walk behind a beautiful, hot lady, baby…” zei hij gevolgd door een vette knipoog. Ik slikte en keek automatisch naar Paul. “He was married though?” vroeg ik hem ter bevestiging en ze knikten allemaal alsof ze het zelf ook niet konden geloven. “Booooooooooys?!!” riep Brian en kwam weer in die zelfde paniekaanval aanlopen als enkele minuten voorheen. “It’s time.” Vulde hij zichzelf aan wanneer hij weer op adem was gekomen.