Three.

Ik wist niet waarom, want het feest was pas na de eerste opdracht, maar iedereen was al bezig met het Kerstbal. Ik had samen met Pim besloten om samen te gaan, omdat echt iedereen ging. Vandaag vond de eerste opdracht plaats. Ik wikkelde mezelf in met twee sjaals, en deed mijn wintermantel om. Daarna wankelde ik, samen met Pim uiteraard, naar het Quidditch field. We gingen op de tribune zitten. Malfoy keek jaloers naar Pim, maar wendde zijn blik snel af toen ik naar hem keek. Pim was de enige die me beschermde, als hij er niet was, was ik niks. Met een glimlach omhelsde ik Pim. De opdracht begon met Cedric Diggory, die zonder moeite het ei van de draak afpakte. Daarna kwam Viktor Krum, logisch dat hij makkelijk dat ei te pakken kreeg. Toen Fleur Delacour, dat duurde lang, wel twintig minuten of zoiets. En als laatste, Potter. Het duurde even, maar toen kwam de actie. De draak vloog naar het kasteel, met Potter erachteraan. Pim en ik besloten om naar binnen te gaan, aangezien het toch bijna was afgelopen.

We liepen door de gang, en deden rare imitaties van Malfoy, totdat we Snape tegenkwamen. Pim had zijn rug naar zijn looprichting, en zei 'Ik ben Malfoy, en een enorme opschepper!' Ik lachte, maar stopte meteen toen Snape achter Pim stond. 'Zo, meneer Simonds, juffrouw Smith, waarom zijn jullie niet bij het Evenement?' Ik keek Pim aan, en zei 'Het "Evenement" waar u het over heeft, is bijna voorbij, en wij wilden niet in de drukte lopen.' Snape keek me in mijn ogen, en zei toen 'Ik zal dit met jullie afdelingshoofd moeten bespreken.' Hij liep verder. Pim grinnikte, en zei 'Je bent geniaal!' Half grappend zei ik 'Wist ik toch allang.' We liepen naar de Commonroom van Ravenclaw. Het was er stil, té stil. Loena was helemaal niet komen kijken, en die zou er toch moeten zijn. We liepen naar haar bed, waar Loena lag, met een rode plek op haar gewaad. Bloed. Er was iemand geweest.

Toen we bij de Ward waren, legde madame Pomfrey Luna op een bed. 'Ik was al tegen dat Triwizard Tournament vanaf dat Dumbledore het voorstelde.' Mompelde ze. Ik gniffelde, en zei daarna 'Wij gaan maar weer eens.' We liepen weg, en kwamen Krum tegen. 'Hallo.' Hij verstopte zijn Wand snel achter zijn rug. 'Waar was jij na de opdracht? Je ging zo snel weg.' Zei ik. 'Ik euhm... moe.' Ik wist dat Krum niet goed Engels sprak, maar hij kon tenminste één goede reden hebben waarom hij zo snel weg was. Prof. Karkaroff kwam aanlopen, en klopte de atleet op zijn schouder. 'Professor, kunt u zeggen waarom Viktor na de wedstrijd zo snel weg was? Heeft hij toevallig iets te maken met de verwonding van Luna Lovegood?' Karkaroff keek betrapt, en zei toen 'Viktor was moe. Hou jullie erbuiten.'