Chapter 44

We zaten aan tafel en het was eerlijk gezegd een beetje ongemakkelijk. Het was stil en niemand leek te weten wat te zeggen. Behalve mijn vader natuurlijk, die had daar weinig moeite mee.
“Klaar voor de wedstrijd tegen Twente?” vroeg hij aan Chris.
“Ik hoop het, ik denk dat we een goede kans maken om te winnen.”
“Ach, je moet maar even scoren!” zei pap toen. Chris keek mij een beetje ongemakkelijk aan, aangezien er een kans bestond dat hij niet in de basis stond wegens zijn afwezigheid op de training vandaag.
“We zullen het zien,” antwoordde Chris.
“Weet je wel dat Mar op de bank zit zaterdag?” vroeg Jorn toen een beetje aanvallend. Jorn en ik waren dan geen dikke vrienden, hij was wel mijn broer en wilde me beschermen.
“Ja, ik kom kijken… Ga je mee?” zei Chris. Jorn keek een beetje verbaasd maar knikte toen.
“Derk komt waarschijnlijk ook,” mompelde ik, terwijl ik dacht aan de training van gisteren, dat Derk zo lief was om me te brengen. Misschien moest ik hem toch nog maar even bedanken voor alles, ik was toch wel bot geweest met dat berichtje, hij bedoelde het goed.
“Derk?” vroeg Chris toen verbaasd. Mam keek me ook even fronsend aan, pap niet, hoe meer Ajacieden, hoe beter.
“Ja… Hij heeft me gisteren gebracht naar de training, hij bleef kijken.”
“Oh, oké. Nou, leuk,” antwoordde Chris terwijl hij een beetje moeilijk glimlachte.
“Wij komen ook,” zei pap toen. Ik glimlachte, tuurlijk kwamen mijn ouders, zij waren er altijd voor mij geweest, bij elke wedstrijd.
“Ja, we moeten natuurlijk wel bij je debuut van ADO Den Haag zijn!”
“Ik ben blij dat jullie allemaal zo enthousiast zijn, maar waarschijnlijk zit ik een hele wedstrijd op de bank,” antwoordde ik hen op de feiten wijzend.
“Dat kan ook, ja, maar ik geloof echt dat je wel wat minuten krijgt,” zei Chris toen. Ik schudde glimlachend mijn hoofd.
“Wat zou ik ook zonder jullie als fans moeten.”

Toen we het eten ophadden ging Chris gelijk naar huis. Ik liep met hem mee naar de deur. Hij pakte mijn beide handen vast en keek me toen recht in mijn ogen aan.
“Dit wilde ik je nog vragen… Morgenavond hebben we een diner met een aantal grote sponsoren en nog wat andere belangrijke mensen, wil je met mij mee?” vroeg hij voorzichtig. Ik twijfelde, ik wilde wel mee maar was bang voor wat anderen gingen zeggen, het was niemand ontgaan wat er was gebeurd en ik had geen zin om er over te praten.
“Het hoeft niet hoor, als je het prettiger vindt om niet te gaan…” zei Chris, alsof hij mijn gedachten las.
“Nee, ik ga wel. Ik ga wel mee,” antwoordde ik vastbesloten. Chris glimlachte.
“Dan moet je nu maar gaan slapen, want volgens mij kun jij wel wat slaap gebruiken,” zei Chris terwijl ik wist dat hij doelde op mijn vermoeide gezicht, ik was er niet mooier op geworden de laatste dagen.
“Dat zeker, welterusten,” zei ik. Chris gaf me een kus en wenste mij toen ook een goede nacht.
“Ik houd van je,” fluisterde hij en hij drukte nog een kus op mijn lippen, voordat ik kon antwoorden liep hij naar zijn auto toe. Hij zwaaide toen hij wegreed en een dubbel gevoel betrad mijn lichaam. Ik hield zoveel van hem, onvoorwaardelijk eigenlijk, wat hij ook zou doen, ik hield toch wel van hem. Dat was ook wat het moeilijker maakte, hoewel mijn hoofd ergens nee zei, riep mijn hart een heel harde ja. Ik wilde hem vertrouwen maar door zijn gebroken beloftes en de leugens kon ik dat nu niet meer, daarom wist ik het gewoon niet zo goed meer. Natuurlijk wilde ik bij hem zijn, maar waarom zou hij niet nog eens zo’n fout begaan? Ik geloofde altijd maar dat hij zoiets nooit zou doen, maar dat viel tegen. Ik wenste mijn ouders een goede nacht en liep toen naar boven. Nog steeds piekerend viel ik in slaap.

De volgende ochtend, of nou ja, middag werd ik om half 2 ’s middags wakker, ik had waarschijnlijk écht slaap nodig gehad. Gelukkig hoefde ik vandaag niet te trainen, anders was ik sowieso te laat geweest. Ik pakte mijn telefoon en zag dat ik een app had van Chris. Ik glimlachte toen ik het las.
Kom je straks ook even bij de training? Xxxx
Dat had hij gestuurd om 10 uur, om half 1 toen de training afgelopen was had hij nog een berichtje gestuurd.
Oh, je slaap natuurlijk nog, blijf maar lekker slapen dan.
Snel stuurde ik een berichtje terug waarin stond dat ik wakker was, wat natuurlijk logisch was als ik wat terugstuurde. Ik bleef in bed liggen en deed mijn tv aan, terwijl ik wat stomme programma’s keek dommelde ik al bijna weer in slaap, net op dat moment hoorde ik dat ik een berichtje kreeg.
Ik kom zo naar je toe, oké?
Ik stuurde ‘oké’ terug en richtte me toen weer op de televisie, ook al had ik geen idee waar het programma over ging. Langzaam viel ik weer in slaap. Ik schrok wakker toen ik voelde dat mijn bed inzakte.
“Sorry, ik wilde je niet wakker maken,” zei Chris. Ik lachte en liet mijn hoofd weer op het kussen vallen.
“Maar dit is wel heel extreem, slaapkop,” vervolgde hij zijn zin terwijl hij naast me kwam liggen. Ik voelde hoe hij zijn arm om me heen legde, ik pakte zijn hand vast en deed mijn ogen weer dicht. Ik had het gevoel alsof ik eeuwig kon slapen, zo moe was ik.
“Ga je nu weer slapen?” vroeg Chris.
“Nee,” mompelde ik.
“Weet je wel hoe laat het is?”
“Nee,” antwoordde ik.
“Het is nu half 4.”
“Echt?” vroeg ik verbaasd terwijl ik gelijk omhoog veerde.
“Ja,” zei hij terwijl hij met zijn ogen naar de klok wees.
“Hoe laat moeten we daar zijn?”
“Half 5 ongeveer.”
“Ooooooh shit,” zei ik, snel sprong ik uit bed en zocht ik een mooi jurkje uit. Ik douchte snel en deed wat make-up op, Chris keek in de tussentijd naar de tv die nog steeds op dezelfde zender stond. Uiteindelijk stond ik keurig om kwart over 4 aangekleed en wel in de kamer.
“We kunnen,” zei ik toen. Chris glimlachte en drukte de tv uit, hij had een pak aan, niet zo’n stijf pak maar gewoon netjes. Het stond hem mooi. Ik riep naar mijn broer dat ik weg was en liep toen met Chris mee naar zijn auto.
“Je ziet er goed uitgeslapen uit,” zei Chris toen plagerig.
“Bedankt,” antwoordde ik met een glimlach, uitgeslapen had ik immers ook.