026.

‘Het spijt me.’ Fluisterde hij met een schorre stem.
Ik stond met mijn armen over elkaar geslagen tegen het aanrecht en ontweek zijn blik.
‘Kristen, het spijt me echt! Ik ben je gaan zoeken en ik heb je wel veertig keer gebeld, maar je nam niet op. Ik heb uiteindelijk maar de halve nacht voor je deur doorgebracht, in de hoop dat je ooit naar buiten zou komen.’
‘Ik heb mijn telefoon uit staan.’ Zei ik met gebroken stem. Ik had gehoopt kil te klinken, maar dat lukte niet.
‘Ik schrok, Kristen! Iedereen schrok, en jij ook! Ik had niet gedacht dat ooit iemand me papa zou noemen voordat ik getrouwd was, en dan is Sarah nog niet eens mijn eigen dochter. Ik wist niet hoe ik moest reageren, en toen was jij opeens weg en toen was er paniek en..’ Hij eindigde zijn zin met een hopeloos gebaar en ik keek met een schuldgevoel naar de grond.
‘Ik had het moeten voorkomen.’ Fluisterde ik. ‘Ik had moeten weten dat Sarah je op een gegeven moment op die manier zou gaan zien. Ik had ervoor moeten zorgen dat het niet gebeurde. Ik had ervoor moeten zorgen dat ik.. Dat ik niet verliefd op je werd.’ Mompelde ik.
‘Ik ben ook verliefd op jou.’ Fluisterde Niall.
Ik zuchtte diep en keek hem voor de eerste keer sinds Sarah’s uitroep gisteren aan.
‘Ik ben al verliefd op sinds ik je ken. Ja, het is nieuw voor me, en al helemaal als er een peuter bij om de hoek komt kijken. Maar dat neemt niet weg dat ik van je ben gaan houden.’ Zei hij.
Ik hoorde tot mijn afgrijzen hoe ik begon te snikken en voordat ik mezelf kon tegenhouden rolden de tranen alweer over mijn wangen.
‘Maar het verandert niets, toch? Ik bedoel, Sarah is mijn dochter, en ik zal waar dan ook, wanneer dan ook haar moeder zijn. Ja ik heb fouten in mijn leven gemaakt, maar ik heb er geen spijt van. Zelfs als dat betekent dat ik een gebroken hart moet dragen, ik geef alles op voor mijn dochter, Niall. Ik zag hoe verafschuwd je keek toen ze je papa noemde. Ik..’ Ik schudde mijn hoofd en haalde mijn handen door mijn haren.
‘Het maakt juist al het verschil van de wereld! Ik ben verliefd op jou, jij bent verliefd op mij. Waarom proberen we het dan niet?’
Ik keek hem even aan en zag hoe zijn ogen zachtjes glansden.
‘Sarah ziet je als haar vader.’ Mompelde ik.
‘Ik weet het. En dat is waar ik bang voor ben. Ik verafschuwde Sarah niet, maar mezelf. Ik zie mezelf niet als vader. Hoe kan ik ook? Ik ben zelf nog maar een kind. Ik heb me zo serieus mogelijk gedragen sinds ik jou ken, maar zo ben ik niet! Ik ben hyperactief, ik eet de hele dag en ik ben knorrig als ik net wakker ben. Ik struikel nog vaker dan een baby en ik flap er de meest onbeholpen dingen uit.’
‘Ik heb je nooit gevraagd om vader te worden van Sarah. Noch heb ik je gevraagd om je kinderlijkheid te laten varen. Ik vind je leuk zoals je bent, Niall. Met je kinderlijke trekjes, maar ook met je serieuze gedrag. Het gaat me om jóú.’
Voor ik het wist voelde ik zijn armen om me heen en ik drukte mijn hoofd tegen zijn schouder.
‘Ik wil met je samenzijn, Kristen. Sarah hoort bij jou, en jij hoort bij mij. Ik zeg niet dat we direct moeten gaan samenwonen, maar ik wil het proberen. Geef me een kans.’ Zei hij zachtjes.