Foto bij episode 12: In Hiruzenshitao

ha eindelijk een mark pov hoofdstuk

Ik,Dylan en Shiito liepen het perron af en kwamen in Hiruzenshitao terecht.Het had een sprookjesachtige uitstraling.Herfstbladen overal en een oranje lucht van de middag zon.De trein die naar Kurayoshi zou over anderhalf uur vertrekken.We zouden in de buurt van het perron blijven maar ik bedacht iets en stond op.Dylan keek me aan.
'Ik wil even kijken of ik ergens kan pinnen.' Zei ik in het engels tegen Dylan en Shiito begon te fronsen maar liet het erbij.
'Zal ik meegaan?' Vroeg Dylan engels terug.Ik schudde mijn hoofd.
'Ik ga niet zo ver,als er niets is dan is het pech.' Zei ik en liep de stad in.Er hing een gezellige sfeer met lampionen boven winkeltjes en kraampjes.Al snel zag ik een pin apparaat in een muur en liep er naar toe.Allemaal japanse tekens op het scherm.Ik fronste.Er moet toch ergens een talenoptie zitten.Ik klikte hier en daar op een knop maar het reageerde niet.
'Stupid thing.' Mompelde ik en klikte op nog wat knoppen.Ineens kwamen er landvlaggen in beeld.Net toen ik op de Engelse vlag wilde drukken werd het scherm zwart.
'Arrg.' Bromde ik en probeerde op te kijken of het nog reageerde maar het had geen zin.Snel liep ik door op zoek naar een ander pinapparaat want nu wist ik onder welke knop de taaloptie zat.Langs me liep een jongen met een rood bos haar en een bal onder zijn arm.Hij had een snelle pas en liep al snel een paar meter voor me.Ik zag hoe in de verte de straat een t-splitsing vormde.De jongen met het rode haar liep recht op de oversteek af.Ik zag hoe van rechts een auto aankwam.Van groen sprong het stoplicht van de voetgangers op rood dus de auto reed door.De jongen zag het niet en liep de weg op.
'He.' Zei ik maar de jongen hoorde me niet.Ik zag hoe de automobilist de jongen nu pas zag.Shit!Zo kan hij nooit optijd remmen!Ik sprintte naar voren en rende de weg op.Ik greep de jongen bij zijn rug en duwde onszelf op de stoep aan de overkant.We belandde op de grond maar waren oke.De auto stopte met piepende banden en een man stapte uit.
'Gomen'asai!Het spijt me zo!Ik zag je te laat.' Begon de man en de jongen liep op hem af.De jongen greep de man bij zijn trui.
'Ben je gek?!Kan je niet uit je doppen kijken!' Begon de jongen uit te vallen tegen de man.Ik liep op de twee af om de jongen in toom te houden.Het was immers ook zijn schuld en de man had waarschijnlijk last van de middagzon.Ik pakte de jongen bij zijn schouder en trok hem naar achter zodat hij de man losliet.
'Rustig jullie twee.Het was een misverstand,meer niet.Laat het rusten.' Zei ik rustig tegen de twee. De jongen keek me aan en besefte dat hij het beter kon laten gaan.
'Geez.' Zei hij en liep weg.


Snel liep ik achter hem aan.Hij had een vreemde blik in zijn ogen gehad.Eenzaamheid?
'He wacht even.Voetbal je?' Vroeg ik omdat de jongen met een voetbal onder zijn arm liep.Hij draaide om waardoor ik hem goed in mij op kon nemen.


'God waarom denk je dat?Omdat ik misschien een voetbal bij me heb?' Antwoorde hij sarcastisch en grijnsde.Goed hij lacht.Da's al beter dan die norse blik van net.
'Zin om een balletje te trappen?' Vroeg ik enthousiast.
'Neh niet echt.' Zei de jongen en liep door.Ik liet het daar niet bij zitten en liep achter hem aan.
'Het was duidelijk dat je het stoplicht niet zag en niet dat je het negeerde.Het valt moeilijk niet op te merken dus heb je iets aan je hoofd?Heb je problemen?' Vroeg ik door.De jongen stopte met lopen en ik knalde tegen zijn rug.
'Dat gaat jou nie...' Zijn stem stierf af en hij draaide zich om en liep door.Hij stopte bij een pinapparaat.Hij draaide om me heen en had ineens mijn pinpas uit mijn broekzak in zijn handen.
'He geef terug!' Zei ik en pakte mijn pinpas en ging voor hem staan.
'Ik wil nog pinnen.' Zei ik.De jongen duwde me aan de kant en pakte weer mijn pinpas.
'Ik zag je stuntelen eerder.' Zei hij en tikte op het scherm.
'Hoeveel moet je?' Vroeg hij.
'Oh doe maar iets.' Antwoord ik en hij tikte iets aan.
'Wat is je pincode?' Vroeg hij daarna.
'Ja dag die doe ik zelf wel.' Zei ik.Ik stak mijn armen voor hem en drukte de code in waarna ik mijn geld in mijn portemonnee deed.
'Ik was echt niet van plan om iets te gaan doen met je code.' Zei de jongen,legde zijn voetbal op de grond en liep door steeds tikkend tegen de bal.Ik liep naast hem maar hij zei niets.We kwamen uit bij een voetbalveld naar een rivier.Ik volgde de jongen die het veld opliep.Uit het niets schopt hij de bal ineens naar achter naar mij.Maar ik nam de bal aan op mijn borst en dribbelde ermee langs de jongen.
'He!' Zei hij grijnsend en rende achter mij aan.En zo begon ik de tijd te vergeten terwijl wij aan het voetballen waren.Op een gegeven moment hoorde ik een klok luiden.Abrupt stopte ik met spelen en de jongen keek me fronsend aan.
'Fuck!De trein,ik moet weg!' Riep ik en rende de stoep op om tot stilstand te komen.Ik keek hulpzoekend naar de jongen.
'Ik ben de weg terug vergeten.' Zei ik.De jongen rende naar me toe,greep mijn pols en trok me achter hem aan.
'Idioot!' Riep hij naar mij.Al snel was het perron weer in zicht en ik zag de trein.
'Oh god.' Bracht ik uit.De jongen liet me los en samen renden we het perron op.Shiito zat achter een raam met de bagage en Dylan stond te doen wat Dylan altijd zal doen.Hij stond in de deur opening te zwaaien naar mij terwijl hij half in gevecht was met een conducteur die hem naar binnen wilde hebben.
Ik probeerde zo snel mogenlijk door de langzaam werkende poortjes te komen gevolgd door de jongen.
'Laat me los!Er komt nog iemand aan!' Hoorde ik Dylan uit ergenis op z'n engels roepen wat de conducteur dus nooit zou snappen.Maar voordat ik bij de deur was werd Dylan naar binnen getrokken en de deur dichtgedaan.Langzaam begonnen de wielen te draaien van de trein.Dylan rende door een wagon naar zijn plek,met SHiito,en ging uit het raam hangen.
'Mark!' Riep Dylan.
'Maakt niet uit we zien elkaar in Kurayoshi!' Riep ik.
'Ja waar en wie is die rooie?!' Vroeg Dylan wijsend op de jongen naast me.
'Morgen voor het station!' Antwoorde ik en liep met de langzaam optrekkende trein mee tot het eind van het perron.
'Zie je daar Mark!' Hoord ik Dylan roepen de trein reed weg.
'Is Mark je naam?' Vroeg de jongen die nar mij toe was gelopen.
'Oh ja vergeten voor te stellen.Ik ben Mark Kruger,wat is jou naam?' Zei ik en stak mijn hand uit.De jongen keek weg en beet op zijn lip.
'Kan mij ook wat schelen.' Mompelde hij tegen zichzelf en keek weer naar mij.
'Nagumo Haruya is de naam,gaijin.' Zei de jongen en negeerde mijn hand.
'Hé!' Reageerde ik op de 'gaijin',wat een scheldwoord is voor buitenlanders.Nagumo's gezicht begon te grijnsen.
'Gaijin gaijin gaijin!' Zei hij plagend en ik plaagde terug totdat Nagumo iets bedacht.
'Waar moest je heen?' Vroeg hij.
'Naar Kurayoshi,hoezo?' Antwoorde ik.
'Dat valt te lopen.Binnen één dag kan je er zijn.Scheeld je weer een treinkaartje.' Zei Nagumo.
'Ik weet toch niet hoe ik er moet komen.' Reageerde ik.
'Maar ik wel.Volg mij Gaijin!' Zei Nagumo en liep vooruit met grote stappen.Ik glimlachde.Hij was zo slecht nog niet.

Tamtamtamtam de hele andere kant van nagumo(burn) die we niet kende.Is dit het begin van een vriendschap?

Reageer (3)

  • KorraBlaze0

    Ahhh zie je hij kan wel aardig zijn

    1 decennium geleden
  • Pkmnfan

    hahaXD
    dat einde.

    1 decennium geleden
  • Amami

    Veder ^^

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen