Prologue

*10 jaar geleden*


Ik, mijn kleine broertje Travis en mijn moeder lopen over straat richting de stad. Ik en Travis hebben beide nieuwe kleertjes nodig, omdat ik acht ben en Travis zes. We zitten allebei in de tijd dat we veel groeien, daarom hebben we vandaag een dagje in de grote stad gepland. Ik hou Travis zijn handje vast en hij houdt die van mij en van mijn moeder vast. We willen de straat oversteken, alleen er blijven maar auto's aan komen. We wachten netjes, maar Travis heeft een ander plan. Hij laat mijn handje en die van mama los en zet een stapje vooruit. "Wat ga je doen?" vraag ik met mijn kleine zachte stem. Travis reageert niet en zet nog een stapje naar voren. "Travis, niet doen." zegt mijn moeder, maar het is al te laat. Ik zie hem de straat oprennen als er eventjes geen auto aankomt, ik huppel een tijdje later rustig achter hem aan en kijk wat hij aan het doen is. Hij bukt en pakt een muntje op, ik sta nog zo'n vijf meter van hem vandaan. Ik voel dat er iets gaat gebeuren en mijn moeder ook, ze schreeuwt "TRAVIS, KOM TERUG!". Hij kijkt even op, maar ziet nog een muntje liggen. Hij loopt een klein stukje verder en bukt weer. Voordat ik het wist hoorde ik een auto toeteren en met piepende remmen tot stilstand komen. Daar ligt mijn kleine broertje, op de grond met een grote rode vlek om hem heen. "Travis..." er glijdt een traan over mijn wang "I-ik h-h-h-ou zoveeeeel v-van jeeee!" Nu stromen mijn tranen over mijn wangen en ik zie ze verder naar beneden glijden, op de grond. Ik ren met knikkende knieën naar Travis toe en laat mij naast hem neervallen. Luide snikken verlaten mijn mond en ik zie dat mijn moeder in shock op straat naast hem zit. "Why... ?!" Nadat ik een tijdje huilend, snikkend en schreeuwend op de grond lig hoor ik ver achter mij sirene's en een ambulance. Ik geef hem voorzichtig een kusje op zijn wang en mijn ogen glijden over zijn lichaam.


*realiteit*

De tranen stromen over mijn wangen en luide snikken verlaten mijn mond. Waarom moest dit nou gebeuren? Ik hield zoveel van mijn kleine broertje en ik denk elke dag aan hem. Deze verschrikkelijke dag zou ik nooit meer vergeten.

"I love you Travis, you deserve a special place in my heart and you already have one, my whole heart. Rest in peace little brother, I'll never forget you."