Things will never be the same again... { Cristiano Ronaldo And Fernando Torres } --> 5

Je ziet dat hij aan de tafel langs jullie gaat zitten. Wanneer hij is gaan zitten ziet hij dat je kijkt en hij glimlacht naar jou. “Gaat het?”, fluistert Fernando tegen jou. Je kijkt hem aan “Ja hoor, heb niet lang iets gevoeld” en je glimlacht naar hem. En de trofee voor topscoorder van het jaar gaat naar… Fernando Torres! Alle schijnwerpers worden op Fernando en jou gericht. Hij lacht trots naar jou en staat dan op om de trofee te gaan halen op het podium. Je was wel blij voor hem, hij verdiende dit wel, hij gaf alles in zijn voetbal. “… en als laatste wil ik *jij* bedanken, ze heeft mij altijd gesteund en voor me klaar gestaan”. Je schrikt wanneer je je naam hoort, had hij het nu echt over jou, voor een volle zaal en een camera die het liet uitzenden bij vele mensen thuis. Hij komt glimlachend teruggelopen en knipoogt naar jou wanneer hij gaat zitten.

De trofee van beste speler van het jaar gaat naar…. Cristiano Ronaldo! Nu worden alle schijnwerpers gericht op de tafel langs jullie, op de jongen die daarnet tegen jou aanstootte. Nu je hem in het licht ziet, merk je dat hij niet mis is. Na de show worden er nog enkele interviews afgenomen van Fernando. Daarna brengt hij jou terug naar huis. “Bedankt dat je bent meegegaan”. “Nee, jij bedankt voor de fijne avond”, je geeft hem een zoen op zijn wang en loopt naar binnen.

“Shit!”, Je springt uit je bed, je had je verslapen, je maakt je rap klaar en loopt naar buiten. Wanneer je op je fiets wil stappen merk je dat je een platte band hebt. “Owh kut! Ook dat nog!” “Gaat het wel?”. Je schrikt op en ziet Fernando lachend op de oprit van ‘zijn huis’ staan, je had hem helemaal niet naar buiten zien komen. “Ik heb me verslapen, ben al laat en dan is mijn band nog eens plat”. “Zal ik je een lift geven?”. “Gaat dat wel?”. “Tuurlijk”. “Oke, bedankt, ik zet mijn fiets even achter”. Wanneer je terug naar voor gaat zie je Fernando al met zijn auto klaarstaan voor jouw huis. Je stapt in, hij kijk je glimlachend aan. “Echt bedankt”. “Is nik, maar je moet me wel uitleggen hoe ik moet rijden”. “Moet ik je straks ook komen ophalen?”. “Owhnee, je hebt me al genoeg geholpen, ik spring wel bij Joyce achterop de fiets”. “Oke, maar als ik moet komen, je laat het maar weten, je kent m’n nummer”. “Oke en echt bedankt, je bent een schat!”. “Het is al lang goed”, je geeft hem nog een zoen op zijn wang en stapt uit de wagen.