Dont say anything

Ik veeg mijn tranen weg en zie mijn vader aan komen rijden. "Dag lieverd, waarom moest ik je komen ophalen ?" "ik uhm...ben gevallen met de fiets" "ooh nou ik leg je fiets wel in de auto" ik stap in de auto en krijg een sms: Zwijg, of dit is nog lang niet voorbij, ik weet je altijd te vinden ik tril en zeg helemaal niks, de hele weg naar huis is het doodstil in de auto. Als we naar binnen lopen ga ik meteen naar mijn kamer en pak mijn laptop. Ik open een word document en begin te typen:

Ik voel me vies, veraden. Ik heb overal
pijn. Een blauw oog, een schram op mijn been
en rode strepen op mijn middel.
De tranen kunnen niet stoppen.
Ik voel me alleen en ik mag niks zeggen.
ik ben Courtney en ik ben mishandeld.

ik druk op 'opslaan' en klap mijn laptop dicht.
Langzaam doe ik een trainingspak aan en doe mijn make-up goed.
Ik was mijn gezicht en kijk naar mijn oog. Hij is helemaal rood en dik.
Voorzichtig doe ik er een washandje op en ga op bed liggen.
"Courtney ?" "Ja mam, kom maar binnen" mijn moeder stapt in mijn kamer en kijkt gschrokken naar mijn oog. "Wat is er gebeurd ?" "Rustig mam, ik ben gevallen met mijn fiets op de stoep" "auwh !" "Ja zeker auw !" "Maar uhm.. Lisa is hier" en Lisa verschijnt in mijn kamer" "hee" "hoi Lisa" "ik laat jullie wel even alleen" zegt mijn moeder en ze loopt naar beneden. "Wat is er gebeurd ?" "Nou ik ben van mijn fiets geva.." "Nee Courtney, de waarheid ik kan zien dat je liegt !" Ik kijk uit mijn raam. "Rik ?" vraagt Lisa. Ik knik "Ja hij...hij heeft me in een steegje geduwt en me geslagen" Lisa slaat haar hand voor der mond en ik zie dat ze moet huilen. Ik geef haar een knuffel en ga rechtop zitten. "Ooh Courtney, wat vreselijk dat ik je alleen naar huis heb laten fietsen, ik had het kunnen weten !" "Nee Lisa het is niet jouw schuld, het is allemaal de schuld van die stomme Rik" "Wat heeft hij nog meer gedaan ?" "Ni.." "Courtney !?" "hij heeft me geschopt en mijn arm bijna gebroken, en me tegen een container gegooit" weer slaat Lisa haar hand voor haar mond. Ze pakt mijn hand vast en kijkt me streng aan. "Jij gaat nergens heen zonder mij !" "vanavond moet ik oppassen" "ik ga mee" "weet je het zeker ? het hoeft niet hoor" "jawel, ik loop met je mee daarheen en ik logeer hier voor een tijdje, zou dat mogen van je ouders denk je ?" "lisa, ik mocht het eigenlijk niet vertellen" "Nou en, dat zeg ik toch niet tegen hem, we komen er samen wel uit" "Bedankt Lis" "Nou blijf zitten dan ga ik het aan je ouders vragen" "wacht, vertel hun niks over Rik, oke ?" "ik zeg niks" en ze loopt naar beneden.