3. || Rainbows ||

"Ik na me even omkleden. Wacht hier." zei Kristen toen we haar huis binnen liepen. Het was al avond. Want het scheen dat je vanaf die halte nog 2 uur moest lopen voor je bij haar huis kwam. Ik stond wat ongemakkelijk in de woonkamer en zette mijn spullen maar in de hal. "Klaar!" riep Kristen toen ze van de trap af stuiterde. Joh, ik had een meisje nog nooit zo snel haar klaar zien maken.
"Uuuh, wil jij ook wat anders aan?" stelde ze voor toen ze haar mooie hemelblauwe jurk showde. "Mooie jurk! En, eeuh heb jij mannen kleding dan?" vroeg ik verward. "Ik heb een broer." zei ze en haalde haar schouders op. Ze wenkte me mee naar boven. Ik volgde haar en in een duidelijke jongenskamer opende ze een grote kledingkast. "Hmm, zoek maar wat uit." zei ze en keek even naar alle kleding. "Je weet zeker dat dit mag van je broer?" vroeg ik onzeker. "Tuurlijk." zei ze. Ik ging in de kast opzoek naar een donkere broek en een bloes. Ik vond een zwarte chino, en een blauw-wit geblokt bloesje. Ik trok het aan en bekeek mezelf in de spiegel die aan de kastdeur hing. "ohh ziet er goed uit!" riep Kristen toen ze binnen kwam lopen en gaf me een knipoog. "Jij hebt stijl!" complimenteerde ze me. "Mag ik je haar doen?" vroeg ze. "Als ik daarna jou haar mag doen?" grinnikte ik. "Deal." zei ze en sleurde me mee naar de badkamer. Ze drukte me neer op een stoel en deed mijn haar vol gel, zodat mijn blond bruine lokken stevig stonden. Toen ging zij op de stoel zitten en mocht ik met haar haar bezig. Geen idee waarom, maar dat vond ik gewoon leuk. Ik borstelde het eerst helemaal glad, en vlocht het daarna in. "Heb je een elastiekje?" vroeg ik haar. Ze graaide een elastiekje uit het kastje, waarmee ik haar vlecht vastbond. "Klaar." zei ik en ze liep vrolijk naar de spiegel. "Dankje!" riep ze vrolijk toen ze mijn vlechtwerk zag. Ja, ik was een jongen die kon vlechten. Ze huppelde weer naar me toe en drukte een kus op mijn wang. Een blos verscheen op mijn wangen en ik keek beschaamd naar de grond. Ik zou haar eigenlijk nu moeten vertellen dat ik niet op meisjes val, het was het perfecte moment. "Eeuh, Kristen?" begon ik ongemakkelijk en zat wat met mijn hand aan de harde plukjes haar te frummelen achter op mijn hoofd. "Ja? Hé, niet aanzitten!" zei ze toen ze me zag frummelen. Ik haalde meteen mijn hand uit mijn haar en wachtte tot ik haar volledige aandacht weer had. "Maar wat wou je zeggen?" vroeg ze en deed mascara op. "Nou,.. Ik... We gaan gewoon naar dat feest als vrienden toch?" vroeg ik. Ze keek meteen op. Haar mondhoeken draaiden wat sipjes naar beneden. "Ja, natuurlijk.... We kennen elkaar immers net een dag." zei ze zachtjes. Ik kon aan haar zien dat ze eigenlijk als meer dan vrienden had gewild, maar dat ze dit wel logischer vond. Ik zuchtte. Ik moest het haar ooit wel vertellen.