17.

Pov Rosalie
‘Kom, ik heb een chocoladetaart gebakken vanmiddag, het zal ons beide goed doen.’ Ik glimlach half en sta op. Ik maak me zorgen om Eva, ik wil niet dat ze hervalt in haar vroegere situatie. ‘Chocolate, my best friend.’ Ik grijns als Eva het zegt.’ Voila.’ Ik zet de taart met 2 bordjes en bestek neer op tafel terwijl Eva te drinken gaat halen in de keuken. ‘Ik vind echt dat je het Georg moet vertellen.’ zeg ik zacht na een tijdje. Eva schudt meteen haar hoofd. ‘Neen, nog niet nu.’ zegt ze zachtjes. Ik zucht en eet een hapje. ‘Maar waarom niet? Hij zal je niet gaat haten om je verleden.’ zeg ik bezorgd. Eva haalt haar schouders om en wilt net wat zeggen als ik Joris zijn stem hoor. ‘Schatje, ik ben thuis.’ Een kriebel gaat door mijn lichaam, schatje… Ben ik wel zijn schatje, want anders zou hij mij niet bedrogen hebben. ‘Zeg dat je het weet, praat het uit.’ Eva fluistert snel en staat op. ‘Oh, hey.’ Joris glimlacht vriendelijk naar Eva en ze zegt dat ze er maar vandoor moet gaan. Ik zucht als ik door heb wat ze van plan is, ik ken Eva goed genoeg om te weten wat ze van mij verlangt op dit moment. Ze gaat willen dat ik alles aan Joris en Emily ga vertellen zodat Gustav voor mij blijft. ‘Hey.’ ik glimlach half naar Joris en neem afscheid van Eva. In stilte begin ik de tafel af te ruimen als mijn beste vriendin weg is. ‘Liefje?’ Ik slik als ik Joris zijn armen om mijn middel voel, hij staat achter mij. ‘Weet je waar ik zin in heb?’ Ik reageer weer niet en laat hem doen. Ik krijg kippenvel als hij allemaal kusjes in mijn nek geeft. Het is zo liefkozend maar ik kan er niet meer tegen, niet nu ik weet dat hij mij met Emily bedriegt. ‘Arg, stop!’ Ik duw hem kwaad weg, ik wil niet meer doen alsof ik het niet weet. Ik negeer Joris zijn verbaasde uitdrukking en loop kwaad de keuken uit. ‘Wat heb jij toch?’ Ik trek mijn hand weg als hij die vast neemt. ‘Je doet al een paar dagen raar, is er iets?’ Hij klinkt nu rustig, alsof het aan mij ligt. ‘IS ER IETS?!’ Mijn stoppen slaan echt door, wie denkt hij dat hij is? Natuurlijk is er iets! ‘Jezus, je bent echt nog erger dan ik dacht! Wat had je gedacht? Dat je zomaar met andere meisjes in bed kunt kruipen zonder dat ik het door heb?!’ Ik schreeuw zo hard, ik moet al mijn frustraties even kwijt. ‘Hoe…’ ‘Ja, ik weet van jou en je tussendoortjes. Ik heb jullie samen gezien.’ zeg ik kwaad. Joris zucht en trekt me meer naar de zetel. ‘Ik kan het uitleggen…’ Ik zucht, natuurlijk kan hij het uitleggen. Ik zwijg en laat hem doen. ‘Het is maar eenmalig, ik weet niet wat me overkwam.’ Ik zucht en luister naar zijn uitleg over hoe stom het van hem was en hoeveel spijt hij heeft. ‘Ik hou van je.’ Ik zucht en staar voor mij uit. Ik hou van hem, maar ik weet niet of ik hem dit wel kan vergeven. Ik kijk weg als hij zijn gezicht dichter naar de mijne brengt. Ik zou kwaad kunnen weggaan en alles aan Gustav gaan vertellen, dan zou hij het uitmaken met Emily en ik zou mijn kans kunnen wagen. Maar het kan ook anders lopen, want als hij denkt dat ik lieg? ‘Vergeef mij, alsjeblieft.’ Ik zucht, ik moet nu een besluit maken. ‘Ik wil niet 2de keus zijn.’ zeg ik zacht. Joris neemt mijn hand en kijkt me aan. ‘Je bent mijn 1ste keus, Emily was gewoon een slippertje.’ zegt hij waarna ik knik. ‘Ik hou ook van jou.’ fluister ik na een stilte. Ik moet het gewoon vergeten, hij houdt van mij en Gustav niet. Joris glimlacht en trekt mij op zijn schoot. Ik laat mijn hoofd tegen zijn borst rusten en zo blijven we meer dan een uur in stilte zitten. Alleen wij twee, de stilte en onze liefde. Ik weet dat ik net een stomme beslissing genomen heb, maar ik ben liever bij hem dan dat ik alleen zit weg te kwijnen om Gustav. ‘Ik hou van je.’ fluister ik nog eens voordat ik in slaap val in zijn armen.