Chapter 25

De Chimera veranderde in zwart stof, net zoals het monster dat mijn vader had aangevallen in mijn oude huis.
Griffin ademde diep uit en zette zijn handen op zijn knieen.
Percy en Annabeth stonden allebei met hun ruggen tegen de muur, met aan beide kanten een raam, waar alle zonnestralen doorheen kwamen.
Ikzelf zat nog steeds bij Jamie, die Griffin met grote ogen aankeek.
'Wow.' zei Percy ineens. 'Dat heb je echt... heel... heel erg goed gedaan Grif!'
Griffin ging rechtop staan en boog vol zelfvertrouwen.
Er kwam een lange stilte en we hoorde de zwarte stof tussen de planken vallen.
'Ik stel voor dat we snel weg gaan.' zei Annabeth en ze liep de kamer door.
'Goed idee... helpt iemand om Jamie op zijn voeten te krijgen?' vroeg ik en ik keek ze smekend aan, omdat ik wist dat ik het niet alleen durfde, aangezien ik hem geen pijn wilde doen.
Griffin hield me om Jamie omhoof te heisen en we liepen naar buiten toe.
'Aah, frisse lucht!' zei Percy en hij ademde diep in door mijn neus. Annabeth deed hetzelfde en ze ging tegelijkertijd in het hoge gras zitten.
'Doet het nog steeds pijn?' vroeg ik onzeker aan Jamie terwijl hij op de grond ging zitten en hij knikte.
'Ik zou je kunnen genezen als er water in de buurt zou zijn.' zei Percy. 'Maar helaas is hier geen water. Sorry man.'
'Hea, ik kan je helpen!' zei Griffin ineens met een glimlach van oor tot oor. 'Percy, help me eens om Jamie's shirt uit te doen.'
Percy keek hem raar aan en ook Annabeth en ik keken elkaar even verbaasd aan.
'Niet zo viezerikken! Ik wil Jamie's wonden genezen!' zei Griffin en Jamie moest lachen, ookal kneep hij daarna zijn ogen dicht van de pijn.
Percy en Griffin deden Jamie's shirt uit en Annabeth en ik stonden met een pijnlijk gezicht toe te kijken.
Jamie's shouders waren helemaal rood, en zaten diepe wonden in, die precies de afdruk van twee enorme poten vormde.
'We moeten ze denk ik eerst schoonmaken.' zei Percy en hij pakte een schoon t-shirt uit zijn tas.
'Wow, moet je die niet aan?' vroeg Jamie, die iets naar achtere leunde.
'Agh, ik kan hem toch wassen als we beschaving tegenkomen.' zei Percy en hij legde het schone t-shirt op de wonden van Jamie.
Toen de wonden eenmaal schoon waren ging Griffin, samen met Jamie naar een plek waar de zon heel goed scheen.
'Oke, ik weet niet of het werkt. We moeten maar gewoon kijken oke.' zei Griffin en Jamie knikte.
Ik keek samen met Annabeth en Percy toe terwijl Griffin zijn handen op de schouders van zijn beste vriend legde.
Ik weet niet wat er toen gebeurde. Griffin deed zijn ogen dicht en leek zich enorm te concentreren, terwijl Jamie naar zijn schouders keek. Waarbij hij een geweldig gezicht trok trouwens.
En toen ineens begonnen de wonden kleiner te worden en gingen ze uiteindelijk helemaal dicht.
Griffin haalde zijn handen van Jamie's schouders af en keek naar het resultaat.
'Wow!' zei hij alleen maar en hij glimlachte opgelucht.
Jamie daarintegen omhelste zijn vriend uit dankbaarheid.
'Aawh!' hoorde ik naast me en ik zag dat Annabeth was, die ben haar handen in erlkaar geslagen stond te kijken.
Toch zijn Griffin en Jamie wel haar vrienden. Dacht ik. Aangezien ze dat nooit echt laat blijken.
Ik keek weer terug en zag dat Jamie een schoon t-shirt uit zijn tas pakte en die aantrok.
We konden weer vertrekken.