Chapter 22

We zaten tot laat in de avond plannen te maken.
En uiteindelijk waren we het er allemaal over eens dat we eerst naar New York zouden gaan, waar mijn huis stond, en blijkbaar ook die van Percy.
Griffin moest gaapen en hij rekte zich uit.
'Zullen we vragen of dat mens een slaapkamer heeft waar we kunnen slapen?' stelde hij voor en Annabeth stond op.
'Ik vraag het wel.' zei ze en ze liep naar de vrouw toe, die niet van haar plek af was geweest.
'Uhm, hallo... mevrouw?' begon Annabeth en de vrouw keek haar alleen maar aan.
'Ja uhm... we hadden een vraag... of u misschien een paar bedden over hebt waar we kunnen overnachten.'
De vrouw keek van Annabeth, naar mij en de rest, die nog steeds op de banken zaten.
'Kom maar mee.' zei de vrouw en ze liep van haar plaats af.
We liepen allemaal gehoorzaam achter haan aan en ik hoorde Jamie tegen Griffin fluisteren; 'Knap dat ze nog kan lopen, ik dacht dat ze wortels aan het schieten was.'

De kamer was niet groot, er stonden maar 3 bedden in, en we waren met z'n vijven.
We bleven in de kamer staan, terwijl de vrouw weer weg ging, wat ik een hele opluchting vond.
'Nou, de vrouwen mogen in de bedden slapen vind ik.' zei Jamie en Annabeth liep regelrecht naar het eerste bed toe.
Ik ging naar het bed ernaast en legde mijn rugtas erop.
'Hea, kijk eens wat ik hier heb gevonden!' zei Griffin en hij schoof wat oude planken weg die schuin tegen de muur aan stonden.
Hij liet iets op zijn poten vallen en er kwam veel stof vandaan.
Hij hoestte en wapperde met zijn hand voor zijn gezicht om het stof een beetje weg te halen.
'Ik ben geweldig!' zei Hij blij toen al het stof zo goed als weg was. 'Een bank! Dat zijn dus al 4 bedden.'
'Ik slaap wel op de grond.' zei Jamie. 'Dan mag Percy in het laatste bed en gaat de geweldige hierzo op de stoffige oude bank liggen.'
Griffin glimlachte en sprong zodat hij met zijn rug op de bank terecht kwam, waardoor er nog meer stof kwam!
Jamie maakte het zich gemakkelijk op de grond, aan het einde van de twee laatste bedden. Hij gebruikte zijn schone stapel kleren als kussen.
Griffin lag als een soort Romeinse prins op de bank, met zijn benen over elkaar en hij handen achter zijn hoofd en zijn ogen dicht. Je zou hem nog net geen druiven gaan voeren dacht ik.
Annabeth lag al in bed, maar niet onder de beken, wat ik raar vond.
Percy lag hetzelfde.
Ik keek onder de deken en zag waarom. De deken was geen deken, het moest de hoes eromheen voorstellen, want eronder lag alleen maar hard stroo.
Ik ging op de deken liggen en keek naar het plafon.
'Weltrusten.' zei Jamie zacht en iedereen zijn tegelijk weltrusten terug.
Iedereen sliep vrijwel meteen, maar ik niet, hoe kon ik zo nou slapen,,,, dit was ik helemaal niet gewend.
Ik ging op mijn zij liggen, met mijn hoofd naar Percy gericht.
Ik glimlachtte toen ik hem zag slapen, hij zag er zo lief en aaibaar uit!
Uiteindelijk viel ik ook in slaap.