My Love-Hate Relationships at Hogwarts [29]

Het was al half zes dus ik trok mijn knalgele Huffelpufjogging aan en besloot om buiten wat te gaan wandelen. Toen ik de deur van de grote hal uitliep merkte ik dat het kouder was dan ik gedacht had. ‘Jakkes, wat een weer!’ zei ik en riep toen genoodzaakt. ‘Accio sjaal!’
Ik wachtte een paar seconden en zag toen mijn, ook, knalgele sjaal door de lucht vliegen. Behedig ving ik hem op en sloeg hem om mijn nek. Maar voor ik dat deed voelde ik even op de plek waar de slang gebeten had ik de droom. Er was niets, geen bloed, geen korstje, zelfs geen pukkeltje. Gerustgesteld sloeg ik de sjaal om en liep toen verder. Of, dat probeerde ik toch. Na vijf meter botste ik tegen de lange gestalte van Professor Lupos, mijn leerkracht Verweer Tegen De Zwarte Kunsten van dit jaar. ‘Goedemorgen, professor Lupos!’ zei ik met een glimlach. Hij keek me ook aan met een glimlach. ‘Goedemorgen mevrouw Stranford. Lekker weertje is het vandaag he?’ merkte hij droogjes op. ‘Jah, kan niet beter. Echt geweldig’, ik lachtte. ‘Maar ja, ik wou je eigenlijk niet spreken over het weer,’ ik grinnikte. ‘Maar over die spreuk die je net gebruikte. Een sommeerspreuk was het toch?’ ik knikte.