Chapter 18

Het was serieus half 3 s' nachts geweest toen Jamie helemaal in paniek op mijn deur stond te bonken.
Ik deed in mijn pyjama de deur open en moest tegerlijker tijd gapen.
'Man, wat is er aan de hand?' vroeg ik, 'Je ziet er niet uit joh!'
Jamie duwde me naar binnen en ging gespannen zitten.
Hij keek me alleen maar aan en ik zuchtte.
'Wat is er gebeurt?'
'Ik heb mijn vader gezien!' zei Jamie en ik had ineens alle aandacht.
'Hoezo? Waar? Wanneer? Hoe?'
Jamie gaf antwoord op alle vragen die ik in een keer stelde.
'Ik kon niet slapen... dus ik ging naar d rotsen, en toen verscheen hij ineens in een grote, rode wolk en zei hij dat ik een opdracht moest vervullen.'
Ik knikte en dacht na, wat ik knap vond ik de ochtend.
'Wat was die opdracht dan?'
'Ik.. ik moet de Sirenen gaan verlaan.' zei Jamie en hij keek me aan alsof hij echt niet meer wist wat hij moest doen.
'Ik ga wel mee.' zei ik en Jamie begon te grijnzen van opluchting.
'Echt?'
'Ja tuurlijk, lijkt me een enorm avontuur!'
'Oh jij bent echt mijn beste vriend!' zei Jamie en hij gaf me een por.
'Ja mag wel hier blijven vanacht... ik kan nu toch niet meer slapen.' zei ik en Jamie knikte.
We pakte de spelcomputer en gingen spelen, ook al was Griffin de gene die heel de tijd won.
'Hea Jamie... misschien kunnen er nog meer mee.'
'Zoals wie?'
'Nou... Percy ofzo... Annabeth... Olive.'
'Olive? Ze is er pas net.'
'Net? dat is al een half jaar geleden!'
'Ja das ook weer waar.'
'Ze kan toch mee, weet ze gelijk waar de training voor is.'
Jamie dacht na maar knikte toen.
'Oke, we kunnen het vragen of ze meewillen.'
Ik knikte.
'Maar het kan wel gevaarlijk worden,' ging Jamie verder. 'Je weet dat Sirenen geen lievertjes zijn.'
'Haha ja, dat weet ik. Dat is dan toch juist leuker!'
Jamie keek me niet begrijpend aan.
'Soms snap ik jou niet Ome Griffin!'
Griffin drukte snel wat knoppen in en hij had gewonnen.
'YES! moet je maar opletten "Ome Jamie".'
Jamie lachtte.
Zo ging het door tot de zon opkwam.
'Kom, we kunnen het nu echt wel vragen.' zei Jamie en hij stond al bij de deur.
'Jaja doe maar rustig oke... we hebben geen haast.'
'Geen haast? Ik weet helemaal niet hoe lang ik de tijd heb!'
'Zal vast wel genoeg zijn.'
We liepen als eerste naar Percy's huis toe, want die was het dichtste bij.
Hij was echt nog maar net wakker en zijn haar stond nog alle kanten op.
We legde het hele verhaal aan hem uit en hij was bereid mee te gaan.
Annabeth was ook bereid mee te gaan.
Nu Olive nog, want Grover kon niet mee, hij had andere dingen te doen blijkbaar.
Jamie en ik liepen naar Olive's huis toe en we klopte aan.
Nu maar hopen dat zij ook mee wilde.