Ik moet verder

'Meestal niet'. Ik kijk naar buiten, vogels fluiten en strijken neer op de boom. Eigenlijk zou dit een vredig tafereel moeten zijn, maar juist nu, nu dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ik zo uit het raam naar de tuin uitkijk, geeft het me een gevoel van verdriet en heimwee.
'Maar nu wel', ik kijk naar mijn vriendin die meelij uitstraalt, ‘Ik zou ook verdrietig zijn, Marie' zegt ze, ‘Het gebeurt immers niet elke dag dat...','Dat je moeder overlijdt', maak ik haar zin af. Ik voel dat ik tranen in mijn ogen krijg, maar dat kan me nu even niets schelen. Ik kijk om me heen, de kamer is nog nooit zo leeg en stil geweest, rechts achterin staat de kleerkast, hij staat open maar er zit niets in. De muur is leeg. Je kunt nog wel zien dat er posters gehangen hebben door de gaten van de punaises in de muur. Waar normaal mijn bed staat, staat nu een antiek tafeltje met twee lades, de lades kunnen zo te zien niet open, want er zit een sleutelgat in en er ligt nergens een bijbehorende sleutel. Op mijn bureau staat alleen nog het pennendoosje wat ik ooit eens van mijn vader heb gekregen, ik heb besloten om het hier te laten, als een soort herinnering dat ik hier geweest ben.
Ik kijk weer naar Bibi, die zo te zien al de hele tijd meelijdend naar me stond te kijken. 'Waarschijnlijk raak je op een gegeven moment wel gewend bij je nieuwe pleegouders'. Opeens voel ik een schok door me heen gaan, ik had er nog helemaal niet zo over nagedacht. Ik heb geen ouders meer... Ik moet alleen verder...
'Hoe moet ik verder?', zeg ik, zonder dat ik door heb dat ik echt hardop gezegd heb. 'Je MOET verder', zegt Bibi. Ik knik, maar ik kan er toch niet echt in geloven. Opeens voel ik me duizelig, ik denk aan alles wat ik heb meegemaakt. Mijn leven heeft nooit echt netjes op een rijtje gestaan, maar zo erg als nu is het nog nooit geweest. De leukste dagen van mijn leven heb ik altijd met mijn moeder doorgebracht, er bestaat geen leuke dag zonder haar...
Ik zak neer op de stoel, ik ben nog nooit zo in de war geweest. Wat moet ik doen? Hoe moet ik verder? Ik kan er nu even niet opkomen, maar een ding weet ik zeker; Ik MOET verder.