Hoofdstuk 5

Zodra we de kamer uitlopen ruik ik de heerlijke geur van eten en meteen begint mijn buik te rommelen. ‘Zo zussie, honger?’ lacht Max en al snel lachen de anderen mee en probeer ik boos te kijken. Maar Lucas’ lach is zo aanstekelijk dat ik vanzelf ook moet lachen. Al lachend komen we de eetkamer binnen. ‘Zo jongens, wat een lol. Mag ik mee lachen?’ Ik ben meteen stil en kijk naar de man die de opmerking maakte. Hij ziet me kijken en geeft me en knipoog. ‘Ik ben Ben de vader van Michelle en Lucas’ stelt hij zichzelf voor. ‘Ik b..ben Mau..Maura’ antwoordt ik stotterend en ik wordt knalrood. Alleen ik krijg het natuurlijk weer voor elkaar om knalrood te worden en te stotteren bij een eerste ontmoeting met een, op het eerste gezicht, aardige man. Maar hij lijkt het niet op te merken en de anderen gelukkig ook niet.
Ik zie dat er lasagne op tafel staat. Lekker!!! Hanna, de moeder van Lucas en Michelle, gebaart dat we moeten gaan zitten. Ik krijg een groot stuk lasagne op mijn bord en begin, net als de anderen, te eten. Als ik na nog geen vijf minuten min bord leeg heb en opkijk,, zie ik dat de anderen nog niet eens op de helft zijn. Ben ziet me kijken en vraagt of ik nog wat wil. ‘Ja graag!!’ antwoordt ik zo enthousiast dat de anderen in lachen uitbarsten. En weer krijg ik een knalrode kop..