Less than a few weeks.

JASPER POV
Ik stapte het gebouw binnen. “Hey Jasper!” Ik draaide me om en keek weer in de ogen van Sophie. “Ik dacht dat je een paar weken weg zou zijn. Dat is maar een week hoor.” Ik probeerde te glimlachen. “Je voelt je niet echt goed hé?” Ze keek bezorgd. Ik schudde mijn hoofd. “Weet je, ik ben van richting veranderd, zo heb ik alle lessen met jou.” Ik knikte, toch iets leuk in deze hel. “Kom je?” Ze stond al aan het lokaal, te wachten tegen de deur. Ik stapte binnen en ze volgde mij gewoon en ging naast mij neerzitten. Ze zweeg tijdens de lessen maar tijdens de lunchpauze kwam ze ineens helemaal los. “Zo, wat wil je eten?” “Eh – ik heb niet zo’n honger.” “Je gaat toch iets kleins eten, een appel of zo?” Ze legde een twee appels en twee stukken pizza op haar dienblad. “Dat krijg ik echt niet allemaal op, dat is veel te veel,” klaagde ik. Een vampier at niet eens, waarom verwacht je dan van me dat ik dat op ga eten? “Zo, vertel me eens, waar was je heen?” Ze probeerde een gesprek aan te knopen. “Ik was weg, proberen uit te zoeken wat er mis ging.” “Je bent best verstandig voor je leeftijd, weet je dat? Normale jongens zouden uit zijn op seks, en niet gaan zoeken achter hun liefje dat hun verliet. Je bent echt wel schattig,” grinnikte ze. Nu wou ik dat ik Edward was, haar gedachten zou ik echt graag horen. Na een halfuurtje praten stond ze op. “Tijd voor de lessen,” zei ze. Ze probeerde enthousiast te klinken. “Wat is er?” Ik liet haar weer zitten toen ik besefte dat ik niet alleen mijn pijn voelde. “Hoe bedoel je?” Ze keek me verbaasd aan. “Er is iets aan de hand met je.” “Nou oké, ik snap je niet! Gewoon niet! De ene moment verdwijn je en dan kom je zo maar terug! Ik wil weten wat er gebeurt! Ik snap het niet.” Toen stond ze op en verdween in de deur. De andere dagen verliepen niet echt vlot, maar ze sprak tegen me. Maar ik hoorde telkens in haar stem de woede. Maar ze moest weten dat ik om haar gaf.