003 - Roselynne Emma Hardly.

Ik kijk naar de deur die open gaat. En ja hoor, daar staan ze. Alle vijf netjes op een rij. Ze kijken even verbaast naar mij, maar lijken dan blij te zijn. Ik laat mijn blik over Harry glijden. Hij staart me aan en kijkt vol ongeloof naar ons. Ik zucht en kijk dan maar weer naar Hailey. "Hoe ga ik dit jaar overleven?!" Ze glimlicht bemoedigint. "Het komt wel goed." Ik schud mijn hoofd. "Dat komt het niet!" Ik zucht en leg mijn hoofd in mijn armen. Waarom moet mij dit overkomen?

We zitten met wat meiden uit onze klas aan een tafeltje in de kantine te praten, als het opeens helemaal stil is. Isis wijst naar achteren. Ik draai me om en zie de vijf jongens staan. Snel sta ik op en loop ik weg. Hailey komt achter me aan en slaat haar arm om me heen. "Ze willen met je praten!" "geen behoefte aan" "Rose, misschien is dat wel beter" Ik zucht. "Laat ze maar naar ons huis komen" Ze glimlacht zwak en geeft me een knuffel.

En ja hoor. Om half vijf precies gaat de bel. Mokkend sta ik op en slenter ik naar de deur, hopend dat ze weg zouden gaan. Tot mijn verbazing staan alleen Harry en Zayn er. Ik bijt hard op mijn lip en voel de woede weer opkomen. "heej.." Begint Zayn aarzelend. Zonder iets te zeggen laat ik de deur open staan, en loop ik weer naar binnen waar ik op de bank neerplof. "Jongens?" hailey komt de trap af en geeft hun een knuffel. Ik rol met mijn ogen. "Vertel nou maar wat je te vertellen hebt, dan kan je ook weer zo snel mogelijk gaan."