I don't know who i have to choice

POV Ally.
Ik schrok me rot van wat er gebeurde, ik trok me snel los van Ibrahim."Dit is niet gebeurd" Zei ik snel terwijl ik weg wou lopen. "Wacht!"Zei hij. "Dit is wel gebeurd en je kunt dit niet ontkennen, de pers zal het vast en zeker gezien hebben en anders is het binnen drie dagen bekend door mensen die hier om ons heen staan."Zei hij. "Maar niemand weet dat ik het ben dus jij houd je mond dicht, ik ben gelukkig met Lars en dat blijf ik , jij bent een voetballer en kan mij geen geluk geven want zo'n bal is belangrijker dan liefde voor jou."Zei ik snel en rende daarmee weg. Ik wist dat Ibrahim alweer achter me aan rende en al snel had die me vastgepakt. "Ally, je mag niet liegen tegen jezelf, jij begon met die zoen dat zegt genoeg."Zei hij."Ik lieg niet tegen mezelf, ik hoor bij Lars en jij hoort nu te verdwijnen uit me leven." Zei ik. Ibrahim en ik hoorde niet door elkaar, sterker nog voetballers hebben nooit tijd voor een relatie want de bal is belangrijker en met zo iemand kan ik niet leven. "Verdwijnen uit jou leven is onmogelijk als ik in jou leven ben gekomen besef het Ally, deze zoen is niet zomaar gebeurd." Zei hij. "Het was een misverstand'' Zei ik snel. "Dus een zoen is bij jou een misverstand, is seks dan de grootste misverstand in je leven." Vroeg hij. "Waar slaat dat nou weer op?!" Vroeg ik. "Bemoei je met je eigen zaken, dat is een veel beter idee.'' zei ik waarna ik weg liep en Ibrahim verbijsterd achterliet wat niet lang duurde want voordat ik het wist liep die weer naast me.''Duidelijkheid is moeilijk voor jou he." Zei ik met sarcasme in me stem '' Je bent heel duidelijk geweest alleen er is een probleem, ik geloof niet in leugens." Zei hij ''En sinds wanneer bepaal jij wat een leugen is, helderziend misschien?'' Zei ik terwijl ik hem boos aankeek.'' Ik zie toch aan je dat je liegt, denk je nou omdat ik een voetballer ben dat ik dom ben.'' zei hij. Ik wist dat ik hem boos maakte maar ik kon gewoon geen relatie hebben met een voetballer, maar misschien was het ook een vooroordeel. Ik zuchtte diep en liep weg, ik wou verder met Lars en dus moest ik Ibrahim vergeten, geen contact meer en al helemaal niet langs het stadion lopen. " Ik wil je niet meer zien oke, ik wil je stem niet meer horen ik wil je vergeten want ik hoor bij Lars." Zei ik terwijl ik hem nog een keer aankeek. Hij kwam dichter naar me toe lopen en sloeg zijn armen om me heen. Ik wou me los rukken uit zijn armen maar dit voelde te goed, hij duwde zijn lippen op de mijne en keek me diep in me ogen aan."Weet je het heel zeker?" Vroeg hij. Ik zuchtte diep, ik wist dit niet zeker. Moest ik nou mijn relatie met Lars weggooien voor een geobserdeerde voetballer die misschien meer tijd had voor voetballen dan voor mij?