Dertien

Reneé


de dagen verstreken, zonder ook maar één enkel sprankje hoop leefde we verder. Elke dag ging er weer een lichaam het water in, en elke keer was ik de komende 2 uur kapot van verdriet. En dan was Gregory er om mij te troosten uren zaten we dan stilletjes naast elkaar om vervolgens weer door te gaan met overleven, we praatte over onze families en vrienden over alle dingen waar we ons in het gewone leven druk om zouden maken. Het was wel duidelijk dat daar een groot verschil inzat, mijn ouders runde een eigen boeren bedrijf en hadden ook een echte grote boeren familie, mijn broers waren mede eigenaars en waren ook echte boeren, mijn zussen waren eenvoudige meiden die voor de kinderen en het huishouden zorgde, niets mis mee daar niet van. Gregory daar in tegen kwam uit een zeer ambitieuze familie hij zelf was een succesvol voetballer en zijn ouders stonden ook hoog op de maatschappelijke ladder. Een heel ander milieu dus, maar in situaties als deze maakt dat niet uit want waar wij ook normaal zouden staan in het leven er is op dit moment niets over van ons succes alleen wij en onze gedachtes, toch geloof ik dat ik in het dagelijks leven niet met hem gepraat zou hebben gewoon omdat ik dan denk te weten dat mensen zoals hij niet geintreseed in mij kunnen zijn.

Ik rol me op en staar naar de felblauwe zee met daarboven een nog blauwere lucht. Gregory stond tot zijn knieën in het water en had in zijn hand een zelfgemaakte hengel, het ziet er uit als een prachtig plaatje maar niets is minder waar.

Gregory

Moedeloos sta ik stil in het water te wachten tot er een vis zo dom is om te bijten. Zijlings werp ik een blik op Renée die als een klein bolletje opgerold op het strand ligt, af en toe grijpt ze naar haar buik en vertrekt haar gezicht hevig van de pijn, en als ik dan vraag wat er is glimlacht ze enkel en alleen maar. Ik richt mijn blik weer op de zee en probeer mijn gedachtes om te zetten naar positieve, 'hey' Renée komt naast me staan en glimlacht weemoedig, 'Gaat het?' ze knikt stilletjes en duikt dan onderwater. Ik gooi de hengel op de kant en duik haar dan achterna, 'Je liegt' mompel ik terwijl ik haar in mijn armen neem, 'Denk dat het heimwee is' 'Waarom we hebben het toch gezellig samen' ik grijns nep en druk een klein kusje op haar mond, 'Je word dun' ik kijk naar haar lichaam en kan de ribben tellen, 'Val ik een keer af is het nog niet goed' ik lach zachtjes 'het is niet gezond, ik ga zo wel vruchten zoeken en je eet ze op' 'Ja baas' 'kom' ik til haar op en loop zo het strand weer op, 'Greg' 'Ja?' 'Blijf even hier ik heb toch geen honger' ze kijkt me aan alsof ze me voor het laatst zal zien en trekt me dan mee naar de grond, 'hou van me' haar stem klinkt vreemd en haar ogen draaien wild in haar oogkassen 'Ik hou van je' mompel ik terwijl ik vanbinnen in paniek raak, 'oke' ze sluit haar ogen en haar ademhaling word langzaam..

Ik ben op vakantie, vandaar geen hoofdstukjes, wifi is drama en ik probeer het ongeveer elke dag maar knalt er elke x uit. nu is het dus gelukt:) hoop dat jullie het leuk vinden.