Hoofdstuk 2

Snel pak ik wat kleren en andere spullen en natuurlijk mijn IPod, oplader en oortjes.
Ik prop het in een sporttas en roep naar Max dat ik klaar ben. Hij belt een taxi en pakt de laatste ‘belangrijke’ zaken als schoolboeken. ‘O, ik pak nog even snel mijn laptop.’ Riep ik naar Max. Ondertussen rijdt de taxi voor en gooit Max onze spullen in de auto. Ik loop naar mijn ouders en schreeuw dat Max en ik het zat zijn en vertrekken. Voordat ze kunnen reageren ben ik al weer weg. ‘Goed gedaan zussie’ zegt Max als ik in de taxi zit. ‘Gelukkig ging dat goed ’verzucht ik. Oeps, iets te snel gezegd. Mijn ouders komen naar buiten rennen. ‘Rijden’ roept Max naar de taxichauffeur. ‘Waarheen?’ roept de chauffeur. ‘Maakt even niet uit, rijd nou maar gewoon!!’ schreeuwt Max terug. We rijden weg, gelukkig voordat mijn ouders bij de taxi hebben kunnen komen. Lang leven de lange opritten! ‘Pheww, dat ging net goed’ zeg ik tegen Max. ‘Ja, en nu maar hopen dat ze geen idee hebben waar we naartoe gaan of zouden kunnen gaan’ antwoordt hij. Ja, ik hoop het ook…