Hoofdstuk 11

In een plotselinge reactie, liet ik mijn vaders arm los. Hij merkte het meteen. ‘Is er iets’? Vroeg hij.
‘Nou’, antwoordde ik, ‘ is het niet een beetje raar, als een leerling en het schoolhoofd elkaar vast houden’? ‘Voor een leerling en schoolhoofd wel’, antwoordde hij, ‘maar voor vader, dochter niet’. Nadat hij dat gezegd had, pakte ik zijn hand vast. We liepen naar mijn vader kantoortje, terwijl we over van alles kletsten. In zijn kantoor aangekomen, ging ik in de stoel, voor zijn bureau zitten. Mijn vader ging tegen over me zitten. ‘Je vraagt je vast af, waarom je hier bent’, zei mijn vader. Ik keek hem aan en knikte. ‘Nou, volgens professor Sneep, heb je in je eerste week als strafwerk gekregen’, zei mijn vader. Ik keek hem, een beetje betrapt aan. ‘Ja dat klopt’, antwoordde ik. ‘Alleen’, vervolgde mijn vader, ‘wilde professor Sneep, niet vertellen waarom’. ‘Ik vroeg me toch wel af, wat je hebt uitgespookt’. Ik glimlachte kort. Op zich, was het wel een grappig verhaal. ‘nou’, begon ik. ‘Ik uhm’. Ik wist niet goed hoe ik dit, moest zeggen. Ik besloot het er, maar gewoon uit te gooien. ‘Ik had iets, verkeerd gelezen in het boek’, zei ik onschuldig, ‘dus ik wilde dat er bij doen, maar dat moest niet. ‘Hermelien, kon me nog tegen houden, anders was het lokaal ontploft’. ‘Professor Sneep, kon dat niet zo waarderen’. Ik zag mijn vader, even grinniken. ‘Ik had verwacht, dat het was erger was’, zei mijn vader. Ik keek hem niet begrijpend aan. Het was behoorlijk erg, dat ik bijna het lokaal, had laten ontploffen. ‘Vind je het niet erg dan, dat ik het lokaal bijna heb laten ontploffen’? Vroeg ik, ik vond het, maar raar. ‘Ik kan wel ja zeggen, maar het is niet gebeurd’. ‘Ik vind niet dat je daarvoor strafwerk hebt verdient, maar professor Sneep blijkbaar wel’. ‘Het was niet zo erg hoor’. Antwoordde ik. ‘Ik moest 7 moeilijke zinnen over schrijven, zonder fouten’. ‘Hij wilde me leren, hoe ik goed moest lezen’. ‘Binnen één uur, stond ik al weer buiten’. ‘Ik heb nog één vraagje’, zei mijn vader. ‘Wat dan’? Vroeg ik. ‘Ik heb je niet gezien bij het ontbijt’, zei mijn vader. ‘O ja, ik had me een beetje verslapen’, zei ik onschuldig. Ik vertelde hem, maar niet dat ik pas om half 12 wakker was. ‘O oké, ga nu, maar gauw genieten van je weekend’. Ik stond op, ga mijn vader een kus op zijn wang en trok de deur zachtjes, achter me in het slot. Onderweg, naar de leerlingenkamer kwam ik, Harry, Ron en Hermelien tegen. ‘Was er iets ergs aan de hand’, vroeg Harry bezorgd. ‘Nee hoor, hij vroeg zich af, waarom ik strafwerk had’. ‘Hij vond het helemaal, niet erg dat ik bijna, het toverdranken lokaal, had laten ontploffen’. Ron schoot in de lach. ‘Als ik dat had gedaan, hadden mijn ouders niets van me heel gelaten’. Toen hij dat zei, besefte ik opeens, dat ik geen idee had, wie mijn moeder was. Ik besloot, er op dit moment niet over na te denken, om het later aan mijn vader te vragen. Terug in de leerlingenkamer, borg ik boeken op, omdat ik verder toch niets te doen had, besloot ik nog even te oefenen, met Wingardium Leviosa. Hermelien, schreef net het laatste woord op en legde daarna haar veer neer. Ik zou Hermelien eens laten schrikken. ‘Wingardium Leviosa’, fluisterde ik en de veer van Hermelien steeg op. Verbaast keek ze de veer na. Ik liet hem voor mijn neus zweven en ik ving Hermeliens blik. Ze keek me verbaast aan en ik barstte in lachen uit. Harry en Ron keken verbaast op en zagen Hermeliens veer vliegen, daarna kregen we alle drie de slappe lach. Terwijl Hermelien, maar een beetje verontwaardigd bleef kijken.