XXXI. Prepare your army's ;D

Drie weken waren gepasseerd. Drie weken sinds we Salima en WOlf gevonden hadden. Salima en Dagmar kwamen goed overeen, en ik probeerde niet gek te worden van Wolf die nogal slaafs was en me overal heen volgde. We hadden onze handen vol met de vampiers overeen te laten komen. Hun instincten maakten het ons soms heel erg moeilijk, zeker omdat de meerderheid van hen mensenbloed dronk en ze daarom erg.. agressief konden uitdraaien. Hoe waren we ook al weer op dit idee gekomen.. deze vampiers waren niet zo getraind als de volturi, ze zouden nog heel erg lang moeten wennen aan het feit dat ze nu in een grote groep leefden, woonden, vochten...
We wachtten nog steeds af wat de mensen gingen doen. Venna en Embry waren in America, ik had hen gevraagd om goed op te passen en proberen dingen te vernemen. Ondertussen had ik gehoord dat Embry als iemands secretaris een job had aangenomen en Venna wel ergens te vinden was aan het plafond in het gebouw waar de beslissingen werden genomen. Ergens was ze misschien iets te ...enthousiast om ons te waarschuwen. Ze kon me vertellen dat ze vooral moeite hadden om te weten waar we ons bevonden. Ze wilden geen menselijke slachtoffers hebben. Vampiers waren geen probleem, maar hun satellieten konden ons niet vinden. Het kon te maken hebben met het feit dat Remy een dag na de oorlogsverklaaring hun sattelieten in de gaten hield. Als die ook maar in een straal van 100 km in de buurt van een bekent vampierhuis kwam, dan ... kwamen Remy en Marcus tussen. Oude beelden, vervalste beelden van kinderen die buiten speelden, huizen, milieugebeiden waar geen mensen woonden en in hun ogen dus ook geen Vampiers... ze zouden eens moeten weten dat wij ons gevestigd hadden in een "milieugebied" waar wij de populatie lynxen, beren, jammer genoeg ook wolven en andere roofdieren in de gaten hielden. Ah ja, ik vond de andere vampierclan al een stuk gevaarlijker. we waren vorige week 2 vampiers tegengekomen. ze waren nogal.. onvriendelijk tegenover ons, uiteindelijk kwamen we erachter dat ze door iemand gevraagd werden om hen te helpen. De Vampierclan die ons had geopenbaard aan de mensen had hen gevraagd, ook al leken ze zich niet meer te herinneren wie hen had gevraagd te komen. Ze wisten niet eens waar ze heen gingen, ze zouden opgewacht worden door een aantal vampiers die hen naar het hoofdkwartier zouden brengen. het zou een goed idee zijn om hen te laten gaan en hen te volgen, maar we konden hen niet genoeg vertrouwen. We wisten niet wat te doen, tot Caius de beslissing voor ons genomen had. Ik had Marcus nog nooit zo boos gezien op Caius, maar ook op Felix en Demetri die zijn bevel hadden uitgevoerd. Felix en ik hadden elkaar al 3 dagen niet gezien, het was niet makkelijk met zoveel vampiers in de buurt plus, ik was nog steeds behoorlijk pissed op hem. Hoe kon hij nu zo dom doen. Soms vroeg ik me af waarom wij ooit samen gekomen waren, maar ik herinnerde me wel hoe veel ik hem nodig had.