#124.
GEEN PANIEK, ik blijf als ontspanning tussendoor wel af en toe iets schrijven en ik laat dit verhaal niet weer een jaar in de steek, géén denken aan. In mijn kladschrift staat al voor een heel eind ver hoe en wat er moet geschreven worden, dus ik ben nog wel een eindje zoet.
Hopelijk begrijpen jullie dit en blijven jullie me reacties en kudo's geven en dergelijke.
En DAAMN. Ik wil zo graag weer eens in die topstories ): ! - stiekem verdien ik het, ja. -
<3<3.
Mijn handen drukten op mijn maag en ik probeerde het tegen te houden, maar het was tevergeefs. “Tom, stoppen. Nu”, mompelde ik bijna onverstaanbaar. Mijn stem klonk schor, maar toch net dwingend genoeg dat hij het scheen te begrijpen. Met een ruk draaide hij aan het stuur en bracht hij de auto tot stilstand. Nog voor we werkelijk stilstonden was mijn veiligheidsgordel al los en het portier al open. De hele hoeveelheid boterhammen die ik vandaag al gegeten had verlieten mijn lichaam samen met de medicatie die ik zo broodnodig had om te overleven. Deze lichamelijke pijn was een reactie op de mentale pijn waarmee ik probeerde te leven. Het was een teken dat mijn geest het niet langer aankon. Dit ging niet om mijn maag, maar om mijn liefde voor Bill.
Het duurde een aantal minuten voordat ik terug bij mijn positieven kwam. Ik voelde me nog steeds een beetje draaierig, maar de frisse wind in mijn gezicht had me wel goed gedaan. “Gaat het met je?” vroeg Tom voorzichtig. Hij was duidelijk geschrokken, dat zag ik onmiddellijk aan de blik in zijn ogen. Het was een mengeling van onrust en wanhoop. Hoewel hij me meegemaakt had die ene nacht op het moment dat ik op het punt stond om te breken leek het alsof hij nu even erg geschrokken was als toen. Misschien was het confronterend of voelde hij zich schuldig omdat hij dacht dat zijn woorden dit teweeggebracht hadden. Ik sloot het portier en gebaarde dat hij terug mocht rijden, want anders zouden we veel te laat zijn. “Vertel me nu maar wat hij van plan is.” “Dat dacht ik niet, ik stop heus geen tweede keer.” Tom was bang, ik voelde het en ik kreeg er spijt van dat ik hem hier vandaag in meegesleurd had. “Maar ik moet het weten. Waarom zou jij anders over zijn verrassing beginnen? Ik bedoel, jij zou Bill’s verrassing toch niet gaan verpesten als het niet nodig is?” Ik had een punt. Hij zuchtte als teken van bevestiging. “Ik vertel het je vandaag nog, goed? Maar nu moet jij er eerst voor zorgen dat je kalm bent bij de dokter.”
Reageer (5)
Hoe zielig!
1 decennium geledenIk wens je ook hééél veel succes met je herexamens!
x
1) HEEEEEEEEEEEEEEEEL VEEL SUCCES <3
1 decennium geleden2) Ik vind Tom echt een tsjille gast in dit verhaal, en ik vind het überheerlijk dat je hem niet gewoon de standaardrol van gemene tweelingbroerplayer die de vriendin van een van zijn beste vrienden en/of broer wegkaapt, omdat iedereen zich verplicht voelt hem zo te schrijven.
3) Ik vind dit een super hoofdstukje.
Ik vind het echt heel erg mooi dat ze dus zo in paniek is dat ze er misselijk van wordt, en dat Tom de auto voor haar stopt en ik wil weten wat die verrassing is en jesus christ mijn reactie scherm is echt mongolisch. Wacht, ik ga een printscreen maken.
Terwijl ik ondertussen wacht tot die foto inlaadt op fotobucket, ga ik verder met vertellen hoe fantastisch jij nog altijd schrijft... of wacht. I already did? As in, like threehunderd times maybe even more?
MOET JE KIJKEN 8D
[oke, dit was oninteressante informatie over het flippen van Quizlet, maar whatever. ik heb sowieso niet echt het gevoel dat ik iets zinnigs ga kunnen zeggen omdat het onderwerp in dit verhaal zo verschrikkelijk serieus en gevoelig is en ik dan gewoon niet weet wat ik moet zeggen omdat ik stilval en iedereen ga proberen aan het lachen te maken in plaats van zinnig advies te geven. GOED]
Maar wat ik dus zeg. Ik vind het geweldig hoe jij met dit onderwerp weet om te gaan. 'cuz like, het lijkt me ontzettend moeilijk om je te verplaatsen in iemand die AIDS heeft, en toch doe jij dat, en lijkt het net of alles klopt, qua emotie en alles [niet dat ik dat weet want ik heb geen AIDS... ehhh, ja.]
En gewoon. ik weet eigenliujk niet wat ik moet zeggen,
OMGOD,NIEUWALBUM *stuitert tegen het dak van enthousiasme* JAJAJAJA<3<3
Arme Tom, hij heeft het wel allemaal te voorduren!
1 decennium geledenIk vind het wel mooi om te lezen dat ze hele goede vrienden zijn.Wat Bill betreft, wil ik aan de ene kant wel weten wat hij van plan is maar aan de andere kant ook weer niet. Ik weet niet zo zeker of het wel een hele leuke verrassing is. Zo komt het in ieder geval niet over.
Heel veel succes met leren en het is volkome begrijpelijk dat je daar je meeste aandacht aan gaat besteden. We zien vanzelf wel wanneer je iets post.
Aaw, ik vind het toch ook wel zielig voor Tom...
1 decennium geledenEn IK WIL WETEN WAT DIE VERRASSING IS!
Alvast succes met je herexamens, we begrijpen het wel! (:
Ik heb wel met Tom te doen hoor. Maar hij is een goede vriend!
1 decennium geledenIk ben wel heeel benieuwd naar de verrassing die Bill heeft!
En dat van het leren, is heel begrijpelijk! Ik wens je in ieder geval heel veel succes met leren en ik wacht wel op een nieuw deeltje.
Ook wil ik je alvast heeel veel succes wensen met je herexamens! (Maar dat doe ik tegen dan ook nog wel een keer ;p)
Ga je snel verder <3?
xx