OO1 - Calypso Bennett

Lieve Georgia,

Ik ben blij voor je dat het zo goed bevalt daar.

Ik stopte met schrijven en wiste de letters van het scherm. Zelfs zo klonken de woorden als een leugen. Mijn vingers zweefden even boven het toetsenbord en ik begon opnieuw.

Hoe is het weer daar? Vast beter dan hier; we hebben sinds jou vertrek alleen nog maar sneeuw en hagel gehad. Ik weet dat veel mensen van een witte kerst houden, maar ik niet.

Ik herlas de woorden en grimasde. Het was zo typisch om over het weer te beginnen.

Sinds de keer toen we op eerste kerstdag op weg naar mijn tante verdwaalden en in een sneeuwstorm terecht kwamen, vind ik sneeuw nog vervelender dan regen.

Ik stoorde me aan de toon van mijn e-mail. Natuurlijk wist ze van die storm en dat ik sneeuw haatte. Het leek of ik schreef naar een vreemde, in plaats van mijn eigen nicht.

Ik vind het fijn dat je een onderhuurder hebt gevonden, ik las dat hij zelfs vandaag al kwam! Je begrijpt dat het appartement er vreselijk uit ziet, de pizzakorsten liggen zelfs nog op jouw kamer. Ik denk ook niet dat hij je voorliefde voor Nina Hagen en die boyband zal begrpijpen.

Het was haast onmogelijk om niet boos op haar te zijn, nadat ze vandaag had gezegd dat de onderhuurder er vandaag al in kwam, ze was het "vergeten" te zeggen.

Ik moest de groetjes doen van Jim, en zeggen dat hij je mist. Hij verwacht trouwens dat je klompen voor hem mee neemt, dus vergeet dat asjeblieft ook niet.

Liefs, Calypso

Mijn muis zweef boven de verzend knop. Ik moest de laatste zinnen aanpassen, het sarcasme was wat te erg. En misschien was ze het wel echt vergeten. Ik hoorde een bel eenmaal hard door de kamer schelmen, en van schrik klikte ik met de muis. Binnen twee seconden was het mailtje verzonden. Ik liet me achterover vallen in de bureau stoel. O fuck.