154. “ Wat is er met je?” vroeg Bill.

“ En hoe gaat het met jullie?” vroeg Friedolien die nu ook haar paars jurkje uitdeed en languit in de ligstoel ging gaan liggen. “ Super, kan niet beter. Blij dat we hier zijn voor de Olympische Spelen met onze groep.” Zei Christina. “ Ja, we waren bang dat we niet gingen geselecteerd zijn. Onze laatste wedstrijd was niet zo goed.” Vulde Galina Christina aan. “ Doe jij niet mee met de Spelen?” vroeg Christina plots aan Friedolien. het leek alsof er een donderwolk boven haar hoofd verscheen. “ Neen.” Mompelde ze terwijl ze voor zich uit staarde naar het zwembad. “ Hoe komt het?” zei Galina verontwaardigd “ Je bent bij de beste.” “ Ik mag niet meer turnen, ik heb een blessure gehad aan mijn knie en voet.” Vertelde Friedolien. Om eerlijk te zijn kon ze er al beter over vertellen dan een paar maanden geleden. “ En je mag niet meer turnen?” vroeg Christina ongeloofwaardig. Friedolien knikte sip. “ Man, dat zou het einde van mijn leven betekenen.” Zei Galina die rechtop was gaan zitten en Friedolien met medelijden aankeek. “ Ah, ik blijf met de sport bezig, ik ben coach bij de kleinsten in onze turnschool en natuurlijk ben ik personal-coach van Maaike.” Zei ze met een knipoog. “ Ik vind het moedig van je dat je dit zo positief oppakt.” Zei Galina ter aanvulling. Friedolien mompelde een bedankt over haar lippen en ging ook recht gaan zitten op haar stoel. “ Iets anders nu! Hoe zit het met jullie jongens?” vroeg Christina die zag dat Friedolien wel wat afleiding kon gebruiken. In één, twee, drie straalde Friedolien terug. “ Het gaat super tussen mij en Tom.” Glimlachte ze. “ En bij jou Maaike?” vroeg Galina die van mij naar Bill keek en terug. “ We zijn een paar maanden samen geweest, maar nu terug uit elkaar.” Ik beet op mijn lip. Ik zag dat Galina schrok. “ Hoe komt het?” vroeg ze “ Konden jullie het toch niet zo goed met elkaar vinden?” “ Jawel,jawel. Anders zou hij niet mee zijn,hé.” Zei ik snel “ Maar er is iets gebeurd paar weken geleden en hierdoor is het even niet meer wat het geweest was. Misschien komt het terug zoals maanden geleden en komen we terug bij elkaar, of misschien blijven we gewoon vrienden.” Christina knikte : “ Je kunt zo’n dingen niet forceren.” Ik gaf haar gelijk en zag hoe Bill en Tom onze richting uit kwamen gezwommen. “ Komen jullie erin?” vroeg Bill. Ik keek even naar Friedolien die haar zonnebril afdeed en aanstalten maakte om erin te springen. Galina en Christina lieten het hun ook geen 2 keer zeggen en sprongen ook het zwembad in. “ Kom je meid?” vroeg Bill. Ik glimlachte naar hem, stond op en wandelde naar de rand van het zwembad en ging neer gaan zitten met mijn voeten in het water. Bill bleef bij me en keek me aan vanuit het zwembad. “ Wat is er met je?” vroeg hij lief. Ik keek even weg van hem en zei toen : “ Ik vind het gewoon nog een beetje moeilijk. We zijn zolang samen geweest en nu doen we anders tegen elkaar. Niet meer zo close als je begrijpt wat ik bedoel?” Nu keek ik hem wel aan in zijn mooie bruine ogen. Bill knikte : “ Ik snap wat je bedoeld. Maar we zien wel hoe dit uitloopt. Voor mij blijf je mijn beste vriendin.” Hij legde zijn hand op mijn bil. Ik voelde kriebels in mijn buik.